Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Δεν μπόρεσα να το κάνω …

Εδώ και μερικούς μήνες, προσπαθούσα να το πω.
Να πω την αλήθεια.
Δεν ήθελα να το μάθει από κάποιον άλλον,
από κάποιο τρίτο πρόσωπο.
Έψαχνα την κατάλληλη στιγμή,
την ευκαιρία για να μιλήσουμε.
Όμως, τέτοια στιγμή δεν βρισκόταν.
Συνεχώς δίσταζα.
Δεν έβρισκα το κουράγιο.
Ήξερα ότι αν έλεγα την αλήθεια,
θα έπρεπε να παραδεχτώ
ότι μέχρι τώρα έλεγα ψέματα.
Και από κει και πέρα,

θα άρχιζε να αμφιβάλει για μένα
και για ό,τι είχα πει ή κάνει παλαιότερα.
Κι έτσι, δεν το έκανα.
Το ανέβαλα για ακόμα μία φορά.
Και για όσους δεν κατάλαβαν …

Δεν μπόρεσα να πω στο γιο μου
ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης !!
(γιατί, βρε πονηρούληδες, πού αλλού πήγε το μυαλό σας χρονιάρες μέρες ?)

Καλές γιορτές σε όλους,
Φιλικά,
Ιρλανδός


Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Χωρίς σχόλια


Το γράμμα τού φίλου τού Αλέξη.


Το δικό του αντίο.


Η φωτογραφία αυτή δημοσιεύτηκε στο http://www.ntalikierhs.blogspot.com/ με την υποσημείωση "Διαδώστε το".

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Σε τρεις βδομάδες ...

Για το ξεblogarisma έχω ξαναγράψει.
Αφορμή της γνωριμίας μου με τους ανθρώπους που αποτελούν αυτήν την καταπληκτική παρέα ήταν η συγέντρωση βιβλίων, ρούχων, παιχνιδιών και άλλων ειδών για τις φυλακισμένες γυναίκες και τα παιδιά τους, τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Στο ίδιο ... "μήκος κύματος", το ξεblogarisma ξανά, διοργανώνει πάρτυ και μπαζάρ στην Αγορά της Κυψέλης, στις 13 και 14 Δεκεμβρίου (σε τρεις βδομάδες δηλαδή). Τα έσοδα θα διατεθούν για είδη πρώτης ανάγκης για τις μαμάδες και τα παιδιά τους στις γυναικείες φυλακές της Θήβας. Αξίζει τον κόπο να υποστηρίξουμε όλοι μας αυτήν την προσπάθεια.

Για όσους θέλουν να συμβάλουν στην προετοιμασία, ο πανόπτης και ο κηπουρός έχουν ήδη αναρτήσει λίστες με κάποια από τα πράγματα που χρειάζονται για το πρακτικό κομμάτι της διοργάνωσης του πάρτυ και του μπαζάρ. Επίσης, σημαντική βοήθεια είναι και η προβολή της αφίσας αυτής και σε άλλα μπλογκς για να διαφημίσουμε την εκδήλωση όσο περισσότερο γίνεται μέσα στις επόμενες τρεις εβδομάδες.
_

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Όχι στο Όνομά μας


“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.
Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08

“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω”
- Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08


Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους.

Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας.

Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.

Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.


Την 21η Νοεμβρίου το κείμενο αυτό θα σταλεί σε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου και σε όσο το δυνατόν περισσότερους φορείς μέσων μαζικής ενημέρωσης με την προτροπή της αναδημοσίευσής του. Το κείμενο προς αποστολή θα φέρει τους υπερσυνδέσμους (URL) από όλες τις ιστοσελίδες, που το υιοθέτησαν.

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

Δεν ξέρω τι να πω ...

Σκέφτομαι τα λόγια του Burns
"The winter it is past,
and the summer comes at last"

Για σας τους δυο,
σήμερα φαίνεται να αρχίζει το τέλος του "χειμώνα".

Μυρσινούλα, τα δύσκολα δεν τέλειωσαν ακόμα,
όμως τα χειρότερα πέρασαν
κι ο καιρός ξανοίγει !
(οι U2 είναι για σένα...)


U2 - Beautiful Day -Greatest Modern Rock Songs - Click here for another funny movie.



Αφιερωμένο στον καλό μου φίλο Μάκη και στην κόρη του τη Μυρσίνη.


Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Ιρλανδός is back ...

Συμπληρώνεται μια εβδομάδα από την εκλογική νίκη του Μπάρακ Ομπάμα. Στον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών έστειλαν συγχαρητήριες επιστολές όλοι οι ηγέτες των κρατών του κόσμου, μεταξύ των οποίων και ο Έλληνας πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.

Ίσως να έχετε ήδη διαβάσει την επιστολή αυτή στις εφημερίδες. Επειδή όμως η διπλωματική γλώσσα της είναι λίγο δυσνόητη για τους μη εξοικειωμένους, ο ειδικός Ιρλανδός διπλωματικός συντάκτης μας, θα αποδώσει για σας και μόνο για σας, την πραγματική ερμηνεία του περιεχομένου της επιστολής αυτής, φράση προς φράση (με μωβ χρώμα, κάτω από τις φράσεις της επιστολής, θα βρείτε την απόδοση του νοήματος, για την ορθότερη κατανόηση του κειμένου) :

«Θα ήθελα να σας εκφράσω
τα πιο θερμά συγχαρητήριά μου
σλουρπ, σλουρπ,
για την εκλογική σας νίκη-ορόσημο,
καθώς και τις καλύτερες ευχές μου
κι άλλο σλουρπ, σλουρπ,
για την αντιμετώπιση των προκλήσεων
τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
μάγκα, έχεις σιγουρέψει τέσσερα χρόνια
γι' αυτό μη ζορίζεσαι.
Τι να πω κι εγώ, που
τη βγάζω-δεν τη βγάζω
την τετραετία.
Η εκλογή σας έρχεται σε μια κρίσιμη περίοδο.
(Βατοπέδι, άσχημες σφυγμομετρήσεις
της ελληνικής κοινής γνώμης)
Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη
με μια σοβαρή ύφεση.
Έτσι μου λένε δηλαδή ...
Οι διεθνείς προκλήσεις
πρέπει να αντιμετωπιστούν επειγόντως.
Ε, καλά, ντάξει μωρέ, όχι αύριο/μεθαύριο,
επειγόντως, αλλά ... χαλαρά
άμα θες κάτι επείγον
να σου δώσω το κινητό του Αλογοσκούφη.
Και να προσέξεις τη διαφορά ώρας,
μην τον πάρεις μες τη νύχτα ...
Είναι εξαιρετικά σημαντικό
η Ευρώπη, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλοι εταίροι,
να αντιμετωπίσουν αυτές τις προκλήσεις ενωμένοι.
ό,τι πείτε εσείς παιδιά !
Οι Ελληνοαμερικανοί
έχουν συνεισφέρει και συνεχίζουν
να συνεισφέρουν σημαντικά στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Είμαστε κι εμείς εδώωω ...
Εκτιμώ τις ξεκάθαρες και σταθερές θέσεις
που έχετε υιοθετήσει
πάνω σε θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος.
Έμαθα ότι έβαλες υπογραφή
σε ένα κείμενο για τη Μακεδονία.
Ψιτ, που'σαι, ξέρεις αυτό που λέει ότι
"την υπογραφή μας και κάτι άλλο ..."
Προσβλέπουμε σε μια στενή συνεργασία
κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής σας,
ώστε τα θέματα αυτά να επιλυθούν,
Λέμε και καμιά μ&λ&κία να περνάει η ώρα
καθώς και στην προώθηση
και εμβάθυνση των σχέσεών μας
σε όλα τα επίπεδα.
Να μου συστήσεις καμιά καλή δίαιτα,
γιατί εσύ καταφέρνεις και είσαι στηλάκι,
ενώ εγώ άστα να πάνε ...
Ευελπιστώ σε μια συνάντηση μαζί σας
στο προσεχές μέλλον.
Σε παρακαλώ, ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ,
να συναντηθούμε και να φωτογραφηθούμε μαζί
(Έχω κάνει και τάμα στην Παναγιά τη Μαυροφιλούσα)
Για μια ακόμη φορά σας εύχομαι κάθε επιτυχία».
α ναι, αν δεν το'γραψα, σλουρπ σλουρπ !!
Για όσους ενδιαφέρονται (... λέμε τώρα), τη συγχαρητήρια επιστολή του Έλληνα Πρωθυπουργού μπορούν να την βρουν στην ιστοσελίδα αυτή

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

Ομπάμα έχεις γράμμα ...

Για τον Ομπάμα έχουν γραφτεί πάρα πολλά. Είναι βλέπετε μεγάλες οι προσδοκίες . Είχαν ήδη γραφτεί πάρα πολλά και πριν από τις εκλογές. Μετά τη νίκη του, γράφτηκαν κι άλλα. Κείμενα αισιόδοξα, απαισιόδοξα, σοβαρά, χιουμοριστικά ...

Μεταξύ των πολύ πετυχημένων χιουμοριστικών κειμένων, είναι και αυτό που που ακολουθεί και που πολύ θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ. Μακάρι να μπορούσα να το είχα γράψει με τον ίδιο τρόπο, επικεντρώνοντας στα ίδια ζητήματα και με το ίδιο έξυπνο χιούμορ!!

Είναι ένα κείμενο της Έλενας Ακρίτα, την οποία και ευχαριστώ που μου επέτρεψε να το αναδημοσιεύσω στο μπλογκ μου.

Ιδού:



Οbama, έχεις γράμμα!

ΑΓΑΠΗΤΕ ΚΥΡΙΕ Ομπάμα, σας γράφω γιατί μου είπε η μαμά μου να σας γράψω και να σας πω συγχαρητήρια που σας κάνανε πρόεδρο. Η μαμά μου πολύ το χάρηκε γιατί είστε μαύρος και δεν ήθελε άσπρο. Ο μπαμπάς μου τσαντίστηκε και της είπε ότι δεν πρέπει να κοιτάει το χρώμα, αλλά τον άνθρωπο. Κι ότι υπάρχουν κακοί μαύροι και καλοί μαύροι, κακοί άσπροι και καλοί άσπροι, ηλίθιοι μαύροι και ηλίθιοι άσπροι. Κι ότι αυτό που κάνει η μαμά μου λέγεται «αντίστροφος ρατσισμός». Και η μαμά μου του είπε: «Αντίστροφος; Όταν εσύ λες “μη μπει κάνας Αλβανός να μας κλέψει” τι ρατσισμός είναι; Λαχανί με βούλες;». Κι η γιαγιά μου είπε: «Εμείς στο χωριό είχαμε τον Μεγακλή τον μαύρο, έτσι τον λέγαμε γιατί ήταν μαυροτσούκαλο. Κι ήταν και βλάκας». Και η μαμά την αγριοκοίταξε γιατί η γιαγιά μου δεν είναι της μαμάς μου μαμά, αλλά του μπαμπά μου μαμά και δεν μιλιέται με της μαμάς μου τη μαμά όταν τους καλούμε για τραπέζι. Κι ο μπαμπάς μου είπε: «Κι αν το πάρουμε έτσι, ο Ομπάμα είναι ψηλός κι ο ΜακΚέιν τάπα. Είναι κριτήριο αυτό;». Και η μαμά μου είπε: «Τι με νοιάζει το μπόι του; Μήπως θα τον φωνάξω να μου αλλάξει τη λάμπα;».

Κύριε Ομπάμα, μπράβο σας που βγήκατε πρόεδρος και που θα πάρετε στα παιδιά σας κουτάβι. Εμένα δεν μου παίρνουνε κουτάβι. Κι όταν το είπα στη μαμά μου που τόσο σας θαυμάζει, μου είπε: «Ναι, αλλά τον σκύλο δεν θα τον ξεσκατώνει η Μισέλ στον Λευκό Οίκο». Ωραία θα περνάνε τα μαύρα κοριτσάκια σας στον Λευκό Οίκο γιατί είδα στο σινεμά ότι έχει μεγάλους διαδρόμους και θα μπορούν να τρέχουν με τα πατίνια. Κι εμένα ούτε πατίνια μου παίρνουνε για να μη με «κόψει κάνα αυτοκίνητο» που λέει κι η γιαγιά μου. Κι εγώ της είπα «τα αυτοκίνητα δεν κόβουν, τα αυτοκίνητα πατάνε». Κι η γιαγιά μου είπε «άμα είναι να ΄ρθει η ώρα σου, ποιος κόβει, ποιος πατάει!». Κι η μαμά μου είπε «φάτε τη γλώσσα σας, μητέρα». Κι η γιαγιά μου είπε «δεν υπάρχει και τίποτα άλλο σ΄ αυτό το σπίτι να φάω, άδειο είναι το ψυγείο, μισό λεμόνι έχει μέσα». Κι η μαμά μου είπε «με τον μισθό του γιου σου πάλι καλά και το μισό λεμόνι».

Κύριε Ομπάμα, απ΄ ό,τι κατάλαβα, εσείς θα μας λύσετε όλα τα προβλήματα και δεν θα μας μείνει πια κανένα και θα βαριόμαστε μετά. Εγώ σας τα γράφω τα προβλήματα κι εσείς θα μου τα λύσετε, ΟΚ ;

1.Να δώσετε λεφτά στον μπαμπά μου να πληρώσει το δάνειο. Αυτό το δάνειο όταν το πήραμε η τράπεζα ήταν πολύ ευγενική μαζί μας όπως στις διαφημίσεις. Τώρα δεν είναι καθόλου ευγενικοί. Μας τηλεφωνάνε και μας βρίζουν. Κι εμείς Δευτέρα με Παρασκευή στο σπίτι δεν σηκώνουμε τηλέφωνα. Μόνο Σαββατοκύριακα!

2. Να μας δώσετε να πληρώσουμε και την πιστωτική κάρτα. Την πιστωτική τη βγάλαμε για να πληρώσουμε το δάνειο και τώρα δεν έχουμε να την πληρώσουμε ούτε αυτήν. Και βγάλαμε δεύτερη για πληρώσουμε την πρώτη για να πληρώσουμε το δάνειο. Και τώρα δεν μπορούμε να πληρώσουμε ούτε τη δεύτερη. Και τώρα κάναμε αίτηση να βγάλουμε τρίτη για να πληρώσουμε τη δεύτερη, για να πληρώσουμε την πρώτη για να πληρώσουμε το δάνειο. Μπορείτε να μας δώσετε αυτά τα λεφτά και να σας τα δίνω λίγα λίγα με το χαρτζιλίκι μου;

3. Να πείτε στον πρωθυπουργό μας να μας κάνει μια παιδική χαρά! Εσάς σας ακούει αυτός. Και μια που θα ΄στε στο τηλέφωνο, και μια θέση για παρκάρισμα πείτε του. Και να τηλεφωνήσετε και στο ΙΚΑ να μην αφήνουν τη γιαγιά μου 8 ώρες στην ουρά για να πάρει τα φάρμακά της. Κι ο γιατρός να της κλείσει το ραντεβού που περιμένει, όσο ζει η γιαγιά μου. Γιατί μετά δεν θα πάει στο ραντεβού.

4.Να πείτε στον μπαμπά μου και στη μαμά μου να μ΄ αφήνουν να βλέπω ακατάλληλα με απαραίτητη τη γονική συναίνεση. Επίσης να τρώω τσιπς με οκτάνια γιατί είναι τα αγαπημένα μου. Και να μην είναι όλο μουτρωμένοι και τσακωμένοι, αλλά να γίνουν σαν τους γονείς στις διαφημίσεις που αλείφουν βούτυρα στα ψωμιά. Κι όλο γελάνε κι έχουν και κήπο κι ο ήλιος λάμπει. Κι έχουν ΚΑΙ κουτάβι (αλλά μάλλον είναι ειδικό γιατί δεν κάνει ποτέ κακά του στη μοκέτα).

5. Εσείς που είστε ψηλός, να έρθετε να μας αλλάξετε τη λάμπα στο σαλόνι. Έναν μήνα είναι χαλασμένη και κανείς δεν την αλλάζει γιατί ο μπαμπάς μου είναι κοντός και η σκάλα έσπασε. Κι όταν έρθετε για τη λάμπα να φέρετε ΚΑΙ λάμπα μαζί σας, γιατί κάνουμε οικονομίες. Και μια που σας φέρνει ο δρόμος σας, φέρτε και κάνα λεμόνι παραπάνω... Αυτά για την ώρα. Αν μου ΄ρθουν κι άλλα, θα σας ξαναγράψω. Ο αδελφός μου μού είπε μαζί με τη λάμπα και το λεμόνι να του φέρετε περιοδικά με γυμνές, αλλά ντρέπομαι. Μην του φέρνετε, θα βολευτεί μόνος του! Και πάλι συγχαρητήρια σε σας, τη Μισέλ, τα κοριτσάκια και το κουτάβι σας. Να είστε πάντα καλά και να προσέχετε. Μη βγαίνετε στον δρόμο αν δεν ανάψει πράσινο και να περπατάτε στο πεζοδρόμιο. Να τρώτε φρούτα και να μην κοιμάστε φρεσκολουσμένος. Γιατί η μαμά μου ανησυχεί πολύ για σας. Και θέλουμε όλοι να είστε καλά.

Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Ομπάμα και καλή επιτυχία σ΄ αυτό το πράμα που θα κάνετε.

ΥΓ: Αφού θα μπείτε στον κόπο, φέρτε και καμιά λάμπα παραπάνω: Κάθε φορά που καίγεται, να μην είστε κι εσείς πέρα δώθε!

Το κείμενο αυτό, της κυρίας Έλενας Ακρίτα, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" του περασμένου Σαββατοκύριακου (8-9 Νοεμβρίου 2008).

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

O' Bama !!!

Σε δυο εκδοχές, ένα πρόσφατο ιρλανδικό τραγουδάκι που εξηγεί γιατί ο 44ος Πρόεδρος είναι ... Ιρλανδικής καταγωγής! Το βέβαιο πάντως είναι ότι στην Ιρλανδία, o ... Ο' Μπάμα απολαμβάνει ήδη μια δημοτικότητα ανάλογη αυτής που είχε ο JFK.

There's no one as Irish as Barrack O' Bama

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Ο 44ος



Σήμερα το πρωί ξύπνησα με μιαν απίστευτη ευκολία. Και ας σημειωθεί ότι κοιμήθηκα γύρω από τις δύο τα ξημερώματα. Βιασύνη και προσμονή! Άνοιξα τηλεόραση και υπολογιστή. Αυτό που τη νύχτα (ώρα Ελλάδος) φαινόταν σχεδόν βέβαιο, σήμερα στις 7 το πρωί (και πάλι ώρα Ελλάδος) ήταν ένα θεαματικό αποτέλεσμα.

Τεράστιο το ποσοστό συμμετοχής σ' αυτές τις αμερικανικές εκλογές. Άνθρωποι που δεν πήγαιναν ποτέ πριν να ψηφίσουν, άνθρωποι που θεωρούσαν ότι οι εκλογές είναι για τους άλλους, άνθρωποι που παλαιότερα θεωρούσαν τις εκλογές απλώς ένα "ξεβόλεμα", όλοι αυτοί και πάρα πολλοί άλλοι ψήφισαν. Το ποσοστό άγγιξε τοπικά ακόμα και το 75 % ! Επιστροφή της ουσιαστικής και συμμετοχικής Πολιτικής ?

Ο Ομπάμα, ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ, ακόμα κι αν υποτεθεί ότι δεν κάνει τίποτα στα επόμενα τέσσερα χρόνια, έχει ήδη κερδίσει μια ξεχωριστή θέση στην Ιστορία. Ας ελπίσουμε όμως ότι θα μείνει γνωστός για το έργο του, παρά για την πρωτιά του. Έχει τις προδιαγραφές να το κάνει. Το κατά πόσον η Προεδρία του θα θεωρηθεί από εμας ως πετυχημένη, θα εξαρτηθεί από πολλά πράγματα, εν μέρει θα εξαρτηθεί και από το πόσο μεγάλες είναι οι προσδοκίες μας. Το σίγουρο πάντως είναι ότι σε λίγες ώρες, θα ξημερώσει για την Αμερική μια πολλή διαφορετική μέρα. Τοπική ώρα, πάντοτε ...

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

Αμερικανικές εκλογές: Η στιγμή της αλήθειας


To κριτήριο Sarah Palin.
Είναι κι αυτό ένα πολύ σοβαρό κριτήριο.
Όπως λέει και η υποσημείωση με τα μικρά γράμματα :
"First think of it, then vote".
Σε λίγες ώρες θα ξέρουμε ...

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Οκτωβριανή απόδραση

Κάθε χρόνο, στο τέλος του Οκτωβρίου, συνδυάζω την αργία της 28ης με μια-δυο μερούλες άδεια και πηγαίνω να απολαύσω την φθινοπωρινή ελληνική φύση. Αυτή είναι η ετήσια οκτωβριανή μου απόδραση. Μια τετραήμερη ή πενθήμερη εκδρομή που, εφόσον οι καιρικές, επαγγελματικές και οικογενειακές συνθήκες το επιτρέπουν, πραγματοποιείται συνήθως σε κάποια ορεινή περιοχή της Ελλάδας. Αξέχαστες θα μου μείνουν οι αναμνήσεις από τις παλαιότερες οκτωβριανές μου αποδράσεις στα Ζαγόρια, στο Πήλιο, στον Όλυμπο και -ιδιαιτέρως- στα Πιέρια.


Φέτος, πήγα στον Ερύμανθο, καθώς και στις γειτονικές ορεινές περιοχές της Λαμπείας και της Φολόης.




Πανέμορφα δάση,

με βελανιδιές που δεν είχαν ακόμα ρίξει τα φύλλα τους

και με χαλκόχρωμες φτέρες να καλύπτουν το έδαφος.

Κορμοί γεμάτοι βρύα.


Εντυπωσιακά μανιτάρια.


Κουμαριές με κατακόκκινα κούμαρα.


'Ενας απρόσκλητος αλλά ευπρόσδεκτος νυχτερινός επισκέπτης.


Ρυάκια, με τις όχθες τους στρωμένες με πεσμένα φύλλα.


Και ο δρόμος της επιστροφής, περνούσε μέσα από αρχέγονα δρυοδάση...





Ένα χωράφι, με "χρυσωμένες" καρυδιές


"Κράτησα τη ζωή μου
ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα
κατά το πλάγιασμα της βροχής "


Άντε και του χρόνου !


Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

Ετεροχρονισμένα ντολμαδάκια γιαλαντζί

Συμμετέχω κι εγώ στο γράψιμο μιας ανάρτησης με θέμα, ή αφορμή αν προτιμάτε, τα … ντολμαδάκια. Τα δικά μου μάλιστα είναι και ετεροχρονισμένα, αλλά ελπίζω όχι «μπαγιάτικα». Το ξεκίνησε η Ακανόνιστη και συμμετείχαν πολλοί μπλόγκερς οι οποίοι έγραψαν ή και σχολίασαν. Λυπάμαι για την αργοπορημένη δική μου συμμετοχή, αλλά μόλις τώρα επέστρεψα στην μπλογκόσφαιρα. Άντε και … «καλοφάγωτα»!



Αυτή δεν θα ήταν μια συνηθισμένη Καθαρά Δευτέρα.
Το ήξεραν καλά και οι δύο.
Συναντήθηκαν στο δασάκι,
στην άκρη της μικρής επαρχιακής τους πόλης.
Ήταν κι οι δυο τους 18 ετών.
Παρόλο που το είχαν συζητήσει και σχεδιάσει,
τώρα ένιωθαν πολύ αμήχανα.
Ο ουρανός ήταν πολύ συννεφιασμένος.
Βαρύς, μολυβένιος,
όμως ο ορίζοντας ήταν γεμάτος από πολύχρωμους χαρταετούς,
λόγω της ημέρας.
Εκείνη είχε φέρει μαζί της ένα ταπεράκι με ντολμαδάκια
νηστίσιμα και λίγη λαγάνα.
Για να σπάσει την αμηχανία τού προσέφερε ένα.
Εκείνος το έφαγε βιαστικά, αν και δεν πεινούσε.
Έφαγε κι εκείνη ένα.
Συνέχισαν να τρώνε και να μιλούν γενικά, χωρίς θέμα.
Άρχισαν να πέφτουν λίγες χοντρές ψιχάλες.
Η βροχή άρχισε.
Γρήγορα έγινε μπόρα δυνατή.
Έτρεξαν για να βρουν καταφύγιο στο εκκλησάκι
στην κορυφή του λόφου.
Έφτασαν εκεί λαχανιασμένοι με τα ρούχα μουσκεμένα.
Έσπρωξαν τη μικρή σκεβρωμένη πόρτα.
Μπήκαν μέσα και σταυροκοπήθηκαν,
από συνήθεια παρά από ευλάβεια.
Μετά εκείνη άναψε δύο κεριά.
Κοιτάχτηκαν μέσα σ’ αυτό το λιγοστό φως που τρεμόπαιζε
και ξέσπασαν κι δυο σ’ ένα αυθόρμητο όσο και σπασμωδικό γέλιο.
Αυτό ήταν.
Η αμηχανία είχε ξεπεραστεί.
Ακούμπησε απαλά τις παλάμες του στους ώμους της.
Έγειραν κι οι δύο αργά προς τα μπρος και φιλήθηκαν.
Είχαν ξαναφιληθεί κι άλλες φορές, όμως τώρα ήταν διαφορετικά.
Καθώς οι γλώσσες τους εξερευνούσαν τα στόματά τους,
γεύονταν την επίγευση από τα νηστίσιμα ντολμαδάκια,
μια δυνατή επίγευση που αργεί να φύγει.
Οι δισταγμοί είχαν πλέον παραμεριστεί.
Δεν φοβόντουσαν.
Δεν τους ένοιαζε τίποτα πια.
Ούτε οι κανόνες της μικρής τους πόλης,
ούτε τα αποθαρρυντικά βλέμματα των αγίων
που τους κοίταζαν από τα εικονίσματα.
Έβγαλαν τα βρεγμένα ρούχα
και αφέθηκαν
σε έναν άτσαλο, εξερευνητικό, άγαρμπο, ορμητικό έρωτα,
χωρίς τεχνική, χωρίς κόλπα, χωρίς παρελθόν.
Λίγο αργότερα, αποκαμωμένοι και ξαπλωμένοι
πάνω στις μεγάλες σχιστολιθικές πλάκες
που έστρωναν το δάπεδο του μικρού ναού,
άρχισαν να μιλούν για όλα
και πάλι χωρίς θέμα.
Όπως και τις άλλες φορές.
Μόνο που τώρα ήταν διαφορετικά.
Ξαφνικά, το ξύλινο πορτάκι άνοιξε.
Μέσα στο μισόφωτο, οι φιγούρες των εισβολέων
έδειχναν ακόμα πιο άγριες και απειλητικές.
Ήταν οι γονείς της.
Ήταν το τέλος.
Έμειναν κι οι δυο ακίνητοι.
Βρισιές.
Χαστούκια.
Χαστούκια που πονούν περισσότερο όταν είσαι δεκαοχτώ.
Όμως εκείνους δεν τους ένοιαζε ο πόνος από τα χτυπήματα.
Γιατί το μυαλό και των δυο τους ήταν ήδη
κάπου ανάμεσα στην απόλαυση του «πριν»
και στο χωρισμό του «μετά».



Δεν την ξαναείδε από τότε.
Οι γονείς του τον έστειλαν να σπουδάσει στο εξωτερικό.
Ιστορία της Τέχνης.
Ό,τι να’ ναι.
Μετά Σκηνοθεσία.
Ο,τιδήποτε για να είναι μακριά.
Εκείνη έμεινε στην μικρή τους πόλη.
Οι δικοί της γονείς δεν την άφησαν να τελειώσει το σχολείο.
Δεν σπούδασε ποτέ της, αν και το ονειρευόταν.
Οι οικογένειές τους κατάφεραν να θάψουν το σκάνδαλο.
Και μαζί μ’ αυτό κι εκείνη.
Πέντε χρόνια μετά την πάντρεψαν με έναν μεγαλογιατρό,

έναν καρδιοχειρουργό, 20 χρόνια μεγαλύτερό της .
Τον Μάρκο Βυρίλη με τ’ όνομα!
Το καύχημα της πόλης.
Ακολούθησε τον άντρα της και βρέθηκε στην Αθήνα.
Στη μεγάλη πόλη.
Μόνη και ξένη.
Απέκτησαν παιδιά, μα εκείνη δεν έπαψε να νιώθει μόνη.


Εκείνος, δεν ξαναγύρισε ποτέ στην γενέτειρά του.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, πήγε κατευθείαν στην Αθήνα.
Δούλεψε πρώτα ως οπερατέρ, αργότερα ως σκηνοθέτης.
Έκανε αρκετές ταινίες και διαφημιστικά σποτς.
Παντρεύτηκε, χώρισε.
Ξαναπαντρεύτηκε.
Ο δεύτερος γάμος πήγαινε καλύτερα από τον προηγούμενο.
Η γυναίκα του, στοργική σύζυγος, καλή νοικοκυρά
και καταπληκτική μαγείρισσα.
Μαγείρευε τα πάντα.
Παραδοσιακή κουζίνα,
«ψαγμένα» fusion φαγητά,
εξωτικές συνταγές…
Κι εκείνος, καλοφαγάς, δοκίμαζε κι έτρωγε απ’ όλα.
Απ’ όλα, εκτός από ντολμαδάκια.
Ήταν το μόνο φαγητό που δεν ήθελε ούτε να το βλέπει.
Μετά από αρκετά χρόνια γάμου, σαρανταπεντάρης πια,
κυριεύτηκε
από τη δημιουργική εκδοχή της κρίσης της μέσης ηλικίας.
Ήθελα να κάνει την τέλεια ταινία, τη μεγάλη επιτυχία.
Μετά από πολλές προσπάθειες,
κατάφερε να κάνει μια καλή συμφωνία
με μια μεγάλη εταιρεία παραγωγής.
Οι προετοιμασίες ξεκίνησαν.
Ένα βράδυ, σε μία οντισιόν, το αίμα του πάγωσε.
Εκείνη παρουσιάστηκε μπροστά του.
Ήταν εκείνη ?
Ναι, ήταν εκείνη, ή μάλλον ίδια μ’ εκείνη.
Νέα, όπως τότε.
Ίσως λίγο πιο αδύνατη.
Όμως με τα ίδια μακριά μαύρα μαλλιά.
Τα ίδια ακριβώς μάτια.
Πώς ήταν δυνατόν ?
Κοίταξε τα βιογραφικά που είχε μπροστά του:
«Όλγα Βυρίλη, ετών 21, φοιτήτρια δραματικής σχολής».
Δεν άργησε να καταλάβει…
Η κόρη της !
Και τότε ξανάρθαν όλα στο μυαλό του:
Ο μολυβένιος ουρανός,
οι χαρταετοί,
τα ντολμαδάκια,
το ξωκλήσι …
Δεν είπε τίποτα στην κοπέλα.
Δεν είπε τίποτα σε κανέναν.
Όλη την υπόλοιπη ώρα τής οντισιόν,
ήταν σιωπηλός και σκεφτικός.
Όμως τα μάτια του έλαμπαν.
Πριν να φύγει
γύρισε και είπε αποφασιστικά στους συνεργάτες του,
με τρόπο που δεν άφηνε περιθώρια για αμφισβήτηση:
«Αυτή η ταινία θα είναι μοναδική».
Μέσα στο αυτοκίνητό του,
στο δρόμο για το σπίτι του,
άρχισε να κλαίει.
Έκλαιγε για τη χαμένη νεότητά τους,
για τα χρόνια της αθωότητας,
για το χαρταετό τους
που του κόπηκε το νήμα
και χάθηκε στον μολυβένιο ουρανό…
Και δεν μπορούσε να σταματήσει,
ούτε τα δάκρυά του,
ούτε το αυτοκίνητο.
Προσπέρασε τη διασταύρωση
που θα τον οδηγούσε στο σπίτι του.
Συνέχισε να οδηγεί,
χωρίς να τον νοιάζει που πήγαινε.
Τελικά,
μετά από ώρες,
λίγο πριν ξημερώσει,
γύρισε στο σπίτι του.
Η γυναίκα του κοιμόταν.
Ήταν σίγουρη ότι εκείνος πάντα αργεί στις οντισιον,
γι’ αυτό και δεν τον περίμενε.
Είχε φροντίσει όμως να του έχει φαγητό στο τραπέζι,
για την περίπτωση που γυρνούσε πεινασμένος.
Εκείνος το είδε.
Δεν άγγιξε το φαγητό.
Πήγε κατευθείαν στην κρεβατοκάμαρα.
Έβγαλε τα ρούχα του
και ξάπλωσε στο κρεβάτι.
Τη φίλησε και τη χάιδεψε, ξανά και ξανά.
Ώσπου εκείνη ξύπνησε.
Απορημένη.
Της φάνηκε παράξενο,
γιατί είχε χρόνια να το κάνει αυτό.
Σκέφτηκε να τον σταματήσει, μα δεν το’ κανε.
Εκείνος συνέχισε να τη φιλάει και να τη χαϊδεύει.
Όλο και περισσότερο.
Με τις προθέσεις του ξεκάθαρες.
Τα χέρια του την άγγιζαν παντού.
Σαν να την εξερευνούσε.
Είχε μιαν ορμή νεανική, ασυγκράτητη, ανεξήγητη.
Ταυτόχρονα είχε και την έμπειρη «μαστοριά»
του άντρα που ξέρει το κορμί της γυναίκας.
Τα δάχτυλά του, τα χείλη του, η γλώσσα του,
το κορμί του ολόκληρο,
είχαν μεταμορφωθεί
σε ένα αχόρταγο, παθιασμένο και σαρωτικό κύμα.
Όταν, μετά από ώρα,
ανακαθισμένοι στο προσκέφαλο του κρεβατιού,
μοιράζονταν το ίδιο τσιγάρο,
εκείνη τον άκουσε έκπληκτη να της λέει:
«Αγάπη μου, μπορείς αύριο να φτιάξεις ντολμαδάκια,
νηστίσιμα, γιαλαντζί ?»

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Νηστείες και ασθένειες της εποχής


Ο Οκτώβρης κοντεύει να τελειώσει, 22 του μηνός σήμερα.
Κάθε χρόνο κάπου στα μέσα αυτού του μήνα, το παίρνω απόφαση ότι το καλοκαίρι τελείωσε. Οι μέρες έχουν αρχίσει να μικραίνουν αισθητά, όμως ο αμείλικτος οιωνός είναι τα κιτρινισμένα φύλλα. Ακόμα κι αν δεν φορέσαμε τα μάλλινα, ακόμα κι αν συνεχίζουμε να φοράμε κοντομάνικα, τα φύλλα άρχισαν να πέφτουν.

Τα νεκρά φύλλα, Les feuilles mortes, του Jacques Prevert (στο μυαλό μου οι στίχοι αυτοί θα υπάρχουν αποκλειστικά και μόνον ως τραγούδι, τραγουδησμένοι από τη φωνή του Υβ Μοντάν).


Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
Les souvenirs et les regrets aussi.
……………………………………
C'est une chanson qui nous ressemble
Toi, tu m'aimais et je t'aimais
Et nous vivions tous deux ensemble
Τοi qui m'aimais, moi qui t'aimais.
Μais la vie sépare ceux qui s'aiment
Tout doucement, sans faire de bruit
Et la mer efface sur le sable
Les pas des amants désunis.

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
Les souvenirs et les regrets aussi.

Ο Οκτώβρης κοντεύει να τελειώσει και η αρχειοθήκη του ιστολογίου μου με πληροφορεί ότι, μέχρι τώρα, στο μήνα αυτό, έχω γράψει μόνο ένα post κι αυτό στα βιαστικά. Οι πολλές δουλειές και οι στεναχώριες, ιδίως αυτές οι τελευταίες, φταίνε εν μέρει γι’ αυτό. Επίσης φταίει και η συνεπακόλουθη έλλειψη διάθεσης. Όμως, πιστεύω ότι κυρίως φταίει η πρόθεσή μου να ... «νηστέψω» από την ανάρτηση νέων posts.

Και δεν είναι ότι δεν έχω θέματα. Κάθε άλλο. Έχω πολλά, μέσα στο μυαλό μου, καθώς και μερικές συμπαραγωγές «στα σκαριά» που περιμένουν να έρθει η αναγκαία διάθεση για την τελική επεξεργασία τους ώστε να δημοσιευτούν. Όμως ... «νηστεύω»! Ηθελημένα, συνειδητά.

Βέβαια, όπως και σε κάθε άλλη νηστεία, έτσι και εδώ, υπάρχουν οι «νηστίσιμες συνταγές» που φρόντισαν ώστε να μην μείνω νηστικός: Έμπαινα λοιπόν σε αρκετά μπλογκς, βιαστικά και «στα κλεφτά», καμιά φορά άφηνα κάποιο σχόλιο, έπαιρνα και τα e-mails μου...
Μα μου ήταν αδύνατο να γράψω ένα νέο κείμενο για post.
Ούτε καν σημειώσεις δεν κράτησα αυτές τις μέρες.

Στράφηκα σε άλλες ασχολίες και κυρίως αναζήτησα την ηρεμία που μου προσφέρει ένα άλλο αγαπημένο μου χόμπυ, αυτό της κηπουρικής. Φύτεψα βολβούς για την ανοιξιάτικη ανθοφορία, κλάδεψα, ξεβοτάνισα ... Αν κανείς από εσάς είδε σε κάποιο μπαλκόνι έναν τρελό να μεταφυτεύει και να κλαδεύει μες στη νύχτα, εγώ ήμουν !! Γενικά πάντως, πίστευα και πιστεύω ότι τέτοιες εργασίες (κλαδέματα, σκαψίματα, βαψίματα κλπ) βοηθούν το μυαλό να χαλαρώσει και να ηρεμήσει. Έτσι και έγινε.

Μια τελευταία διαπίστωση, ως προς αυτήν τη μερική αποχή από τη μπλογκόσφαιρα, είναι ότι η τακτική της «νηστείας» είναι αρκετά συχνή αυτήν την εποχή, καθώς ακολουθήθηκε ή και ακολουθείται περιστασιακά από πολλούς, μεταξύ των οποίων βέβαια κι εγώ. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι, εξετάζοντας το φαινόμενο με επιδημιολογικούς όρους, αυτό τείνει να λάβει το χαρακτήρα ασθένειας, ίσως μάλιστα και ... μεταδοτικής! Δεν αποκλείεται να πρόκειται για μια ακόμα «φθινοπωρινή ίωση».

Εγώ μάλλον φαίνεται ότι σιγά - σιγά την ξεπερνάω. Καθώς η διάθεσή μου επανέρχεται, δύο πράγματα μου έμειναν από αυτές τις περασμένες μέρες: η υποστήριξη των φίλων που απέκτησα στη μπλογκόσφαιρα και μια παράξενη όρεξη για ντολμαδάκια. Και μάλιστα γιαλαντζί!

Προσθήκη στο post: Επειδή οι στίχοι δεν εκτιμήθηκαν αρκετά, σήμερα βρήκα το καταπληκτικό video με το τραγούδι ...

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

Αυτός ο «πώς τον λένε» !

Οι ειδήσεις που αφορούν στη διεθνή οικονομική κρίση, είναι το κύριο θέμα συζήτησης των συναδέλφων μου στο γραφείο αυτές τις μέρες: η κατάρρευση της Ισλανδικής οικονομίας, οι παρεμβάσεις των διαφόρων κυβερνήσεων, οι εγγυήσεις (ή μη) των καταθέσεων και βεβαίως ο CEO της πρόσφατα πτωχευμένης Lehman Brothers.


Ειδικά αυτός ο τελευταίος.
Και οι δηλώσεις του. Και το τεράστιο bonus που εξασφάλισε για τον εαυτό του, λίγο πριν κλείσει «το μαγαζί».

Αυτός ο «πώς τον λένε, πώς τον λένε…», επαναλάμβαναν οι συνάδελφοί μου, που θυμόντουσαν καλά την περίπτωσή του όχι όμως και το όνομά του.

Πώς τον λένε, πώς τον λένε…
Αυτός ο CEO της Lehman Brothers τέλος πάντων, έλεγαν και ξανάλεγαν.

«Πάντως δεν τον λένε George Bailey», τους είπα σε μια στιγμή βιαστικά και ξαναγύρισα στη σιωπή μου και στην εργασία που αυτόν τον καιρό ετοιμάζω.

Για όσους λοιπόν δεν ξέρουν, αυτός είναι ο George Bailey, ο χαρακτήρας της ταινίας του Frank Capra «It’s a Wonderful Life», που ερμήνευσε θαυμάσια ο James Stewart.

Δεν προλαβαίνω τώρα να γράψω περισσότερα για την ταινία αυτή (που μου τη θύμησαν οι εξελίξεις της επικαιρότητας - ειδικά τη σκηνή με τα χρήματα του μήνα του μέλιτος). Γι’ αυτό και θα περιοριστώ προς το παρόν στο να αναρτήσω κάποιες φωτογραφίες, καθώς και να δώσω το link της google, όπου μπορεί κανείς να την δει ολόκληρη δωρεάν

Αφιερωμένο σε όσους - μαζί με μένα - θυμούνται τον George Bailey και την ταινία αυτή.




Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

Χαλάλι ...

Γενικά, είμαι κατά των «μπλογκοπαιχνιδιών». Δεν τα κατακρίνω, απλώς ποτέ δεν μου άρεσε η συμμετοχή σε αυτά. Γι’ αυτό και, μέχρι τώρα, φρόντιζα να λέω ένα ευγενικό «όχι» σε όσους με προσκαλούσαν να παίξω σε αυτά.

Το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου όμως άλλαξα γνώμη, τουλάχιστον ως προς ένα από αυτά τα παιχνίδια. Δεν έχει τόσο πολύ σημασία το «πώς» όσο το «γιατί».

Πληροφορήθηκα λοιπόν ότι η συμμετοχή στο παιχνίδι που έχει φτιάξει το Ξεμπλογκάρισμα μπορεί να συμβάλλει στην προώθηση του συγκεκριμένου μπλογκ και ως εκ τούτου, στην ευρύτερη προβολή των πολύ αξιόλογων πρωτοβουλιών και εκστρατειών του. Και κάτι τέτοιο, πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το xeblogarisma μπορείτε να κάνετε κλικ σε κάποιο από τα links που μόλις περάσατε ή και σε αυτό: xeblogarisma

Άντε λοιπόν αφού είναι για καλό σκοπό, χαλάλι ...
Όσοι και όσες είστε fan του είδους, voilà :


1. ΣΕΞ...
α) είμαι γυναίκα με προτίμηση στους άντρες
β) είμαι άντρας με προτίμηση στις γυναίκες
γ) είμαι γυναίκα με προτίμηση στις γυναίκες
δ) είμαι άντρας με προτίμηση στους άντρες
ε) είμαι απ΄ όλα με προτίμηση σε όλα

Απαντώ το β, ενώ ξέρω ότι οποιαδήποτε άλλη απάντηση, θα είχε ως αποτέλεσμα να εκτοξευθεί στα ύψη η δημοτικότητα του μπλογκ μου. Ειδικά οι απαντήσεις γ και ε (αν και με την ε δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα τι ακριβώς εννοεί). Όμως αποφάσισα να μην αρχίσω από τώρα τα ψέματα κι έτσι απαντώ ειλικρινά (και ... βαρετά) το β.

2. HOBBY
α) μαγειρική - γυμναστήριο
β) μασάζ - ποδηλασία
γ) ταξίδια - τοξοβολία
δ) συναυλίες - κολύμπι
ε) μοντελισμός - βόλτες με το σκάφος

Αν και μαγειρεύω, η μαγειρική για μένα δεν είναι χόμπυ, είναι μάλλον ... επιβίωση. Επίσης και το γυμναστήριο ποτέ δεν ήταν χόμπυ: ήταν η απάντηση στις παρενέργειες του φαγητού (βλέπε α). Για το μασάζ, πάντα μου άρεσε (είτε έκανα, είτε μου έκαναν) αλλά δεν θα το αποκαλούσα ακριβώς «χόμπυ»! Τώρα για τα υπόλοιπα, θα έλεγα μάλλον τα ταξίδια. Επίσης και οι βόλτες, ιδίως οι χειμωνιάτικες. Άρα η σωστή απάντηση εδώ θα ήταν «βόλτες με ... το σκούφο» όχι με το σκάφος (άσε που δεν έχω απ’ αυτό). Για περισσότερες πληροφορίες, μπείτε στο profile μου.

3. ΤΕΧΝΗ
α) μουσική
β) χορός
γ) κινηματογράφος - θέατρο
δ) λογοτεχνία
ε) ζωγραφική - γλυπτική - αρχιτεκτονική

Διαπιστώνω αρχικώς ότι λείπει η φωτογραφία (καθώς και κάποιες άλλες τέχνες όπως το κολλάζ, το κάμα σούτρα, οι πολεμικές τέχνες κ.α.). Τι να πω, ίσως περισσότερο το α και το δ. Μπάαα, θα πω όλες (δεν θα ήθελα να δυσαρεστήσω καμία τέχνη και μετά να μην μου μιλάει).

4. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ
α) αριστερά
β) κεντροαριστερά
γ) κεντροδεξιά
δ) δεξιά
ε) πάρτο αλλιώς

Το ε. Αν και (ως αλλοδαπός) δεν ψηφίζω στην Ελλάδα, αν ψήφιζα, στις επόμενες εκλογές θα ψήφιζα Οικολόγους – Πράσινους.

5. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ
α) μαθηματικά - γεωμετρία
β) χημεία - φυσική
γ) έκθεση και γλώσσα
δ) ιστορία - γεωγραφία
ε) θρησκευτικά και γυμναστική

Εεε όχι και τα θρησκευτικά! Με τίποτα.
Πάντα μου άρεσαν περισσότερο τα μαθήματα των «θετικών επιστημών», έτσι άλλωστε εξηγείται και η σημερινή επαγγελματική μου ενασχόληση. Βλέπω πάντως και πάλι ότι σας λείπουν κάποια μαθήματα (π.χ. Βιολογία, Κοινωνιολογία, ξένες γλώσσες ...). Λυπάμαι που θα το ξαναπώ αλλά το βρίσκω κάπως ελλιπές το ερωτηματολόγιό σας !!!

6. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ PET
α) γατάκι
β) σκυλάκι
γ) ψαράκι
δ) πουλάκι
ε) κροκοδειλάκι

Απ’ όλα είχα κατά καιρούς, εκτός από το ε (δηλαδή, συγγνώμη, υπάρχει κάποιος που απάντησε το ε ?). Από τα παιδικά μου χρόνια είχα πάρα πολλά κατοικίδια. Ό,τι μπορείτε να φανταστείτε (είπαμε, εκτός από το κροκοδειλάκι). Θηλαστικά, πουλιά, ερπετά και ψάρια. Και τώρα, τα κατοικίδια που έχουμε (κι αυτά δεν εμπίπτουν στις απαντήσεις από α ως ε), τα φροντίζω κυρίως εγώ. «Η οικογένειά μου και άλλα ζώα», όπως θα’ λεγε κι ο Ντάρελλ.

7. ΔΙΑΚΟΠΕΣ
α) στη θάλασσα
β) στο βουνό
γ) στη Μύκονο
δ) στη Γαύδο
ε) στην Αθήνα

Όλα τα παραπάνω. Διακοπές να’ ναι κι όπου να’ ναι.
Οφείλω ωστόσο να τονίσω για ακόμα μία φορά ότι το ξαναβρίσκω ελλιπές το ερωτηματολόγιό σας (λίγες οι επιλογές σας – πολύ μας περιορίζετε βρε παιδάκι μου).

8. ΧΡΩΜΑ
α) λευκό
β) κόκκινο
γ) μοβ
δ) μπλε
ε) μαύρο

Μου αρέσουν γενικώς τα λεγόμενα «γήινα χρώματα». Όπου τα βρω τα προτιμώ, εν αντιθέσει με τα «εξωγήινα χρώματα» που δεν με εκφράζουν.

9. ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
α) κρεβατοκάμαρα
β) κουζίνα
γ) τουαλέτα
δ) σαλόνι
ε) πατάρι

Εντάξει, εκτός από το all time classic α που είναι σίγουρη και εγγυημένη επιλογή, θα έλεγα ότι μου αρέσει περισσότερο το μπαλκόνι μου.

10. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ
α) 7 ώρες
β) 7 ημέρες
γ) 7 μήνες
δ) πάνω από 7 χρόνια
ε) ε, όχι και 7 χρόνια.

Τώρα συγγνώμη αγαπητοί επιστήμονες/κριτές/συντάκτες αυτού του παιχνιδιού, τι κόλλημα είναι αυτό με το 7 ?
Το «7 ώρες» μου μοιάζει περισσότερο με διάρκεια βραδινού ύπνου παρά με σχέση.
Το «7 ημέρες» παραπέμπει σαφώς σε μία ολόκληρη εβδομάδα (δηλαδή, όχι μόνο την εργάσιμη, αλλά μαζί και με το σαββατοκύριακο – Σαν να λέμε «βαριές υπερωρίες», μια βδομάδα σερί).
Το «7 μήνες» ακούγεται σαν πρόωρος τοκετός («εφταμηνίτικο»). Όσον αφορά στο δ και στο ε, είναι φανερό ότι και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για «συμβάσεις αορίστου χρόνου».

Μα τέλος πάντων, άκου 7 ώρες, 7 μέρες, 7 εβδομάδες ...
Τίποτα σε εννιάμισι εβδομάδες, μήπως σας βρίσκεται ??

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

Το κλαμπ του γραβαταδώρου

Υπάρχει ένα «κλαμπ», στο οποίο έχω γίνει μέλος χωρίς να το θέλω και χωρίς να το καταλάβω.
Είναι το «κλαμπ του γραβαταδόρου», ή πιο σωστά του «γραβαταδώρου».

Εξηγούμαι:

Σπάνια φοράω γραβάτα. Μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, επαγγελματικές ή κοινωνικές, στις οποίες το «πρωτόκολλο» την επιβάλει. Όλες μαζί αυτές οι περιπτώσεις δεν ξεπερνούν τις 20 κάθε χρόνο. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι συγγενείς και οι φίλοι μου.

Όμως, εδώ και λίγα χρόνια, στη γιορτή και στα γενέθλιά μου, καθώς και σε κάθε άλλη ευκαιρία, σχεδόν όλοι επιμένουν να μου χαρίζουν γραβάτες. Γραβάτες μεταξωτές, μάλλινες, μονόχρωμες, ή πολύχρωμες, σοβαρές, αστείες

Αναλύοντας το φαινόμενο, το οποίο άλλωστε μόλις πρόσφατα συνειδητοποίησα, διαπιστώνω ότι με το που πέρασα τα τριάντα, ξεκίνησε μία «αόρατη συνωμοσία», η οποία κατέληξε μέσα σε μια δεκαετία να γίνει η «μάστιγα της γραβάτας ως δώρου», ή αλλιώς το life membership στο «κλαμπ του γραβαταδώρου».

Στην αρχή οι γραβάτες ήταν λίγες και προέρχονταν μόνον από εκείνους που δεν με γνώριζαν καλά. Με τα χρόνια όμως, η γραβάτα καθιερώθηκε ερήμην μου ως το «σωστό» δώρο για μένα. Τώρα πια, είναι το τυπικό δώρο, τα … σφιχτά πλαίσια του οποίου θα αποφύγουν μόνον οι λίγοι και καλοί.

Είναι το εύκολο αντρικό δώρο. Είναι το δώρο που κάνουν όσοι δεν ξέρουν τι να χαρίσουν σε έναν άντρα. Είναι το τυπικό δώρο προς όλους τους μπαμπάδες. Είναι το δώρο που κι εγώ κάποτε χάρισα στον πατέρα μου.
Το θέμα αυτού του post δεν είναι οι γραβάτες.
Το θέμα είναι το "κλαμπ".
Το κείμενο το αφιερώνω στον πατέρα μου και σε όλους τους πατεράδες-μέλη του κλαμπ, που δεν ζήτησαν ποτέ να γραφτούν σε αυτό, αλλά η ζωή συμπλήρωσε την αίτηση εγγραφής για λογαριασμό τους.
Πατέρα, τώρα πια είμαι κι εγώ μέλος στο «κλαμπ του γραβαταδώρου». Δείξε μου σε παρακαλώ κανέναν πιο πρωτότυπο κόμπο, από κείνους που μόνον οι παλιοί μπαμπάδες ξέρουν. Δείξε μου πώς να χαμογελώ ευγενικά και να λέω ότι «πάντα ήθελα μια τέτοια γραβάτα».

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Γαβ


Όσο διαρκεί αυτό το intermezzo, επωφελούμαι των ευκαιριών που μου παρέχει και δημοσιεύω μια παλιά γελοιογραφία, σχετική με τις συζητήσεις για το διαδίκτυο και τα μπλογκς.

Φιλικά,
Ιρλανδός

Υ.Γ.: Γαβ !

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Καρχαρούμενες διακοπές

Ο γιος δεν ξέρω τι έχει στο μυαλό του.
Ο πατέρας του πάντως σκέφτεται:
«Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία»

Ποιος είπε ότι οι μέδουσες είναι αηδιαστικά πλάσματα ?



Η σκηνή μας φιλοξενήθηκε στη σκιά μιας γέρικης χαρουπιάς.
Εκεί μας επισκέπτονταν οι φίλοι και οι γείτονες.

Η παραλίες δεν ήταν πάντα αμμουδερές,

ήταν όμως όλες υπέροχες.

Οι φετινές μου καλοκαιρινές διακοπές ήταν πολύ διαφορετικές από τις προηγούμενες.
Φέτος το καλοκαίρι, πέρασα δύο βδομάδες διακοπές μόνο με το γιο μου. Μόνον οι δυο μας, χωρίς τη μητέρα του, σε μια σκηνή.

Συγγενείς και φίλοι είχαν επιφυλάξεις ή και αντιρρήσεις για την ιδέα μου αυτή. Μόνο στοιχήματα που δεν βάλανε για το αν θα τα καταφέρουμε, για το πόσες μέρες θα αντέξουμε, για το ποιος θα βαρεθεί πρώτος …

Τελικά όλα πήγαν καλά. Περάσαμε θαυμάσια, κάνοντας πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα, καθώς επίσης και αρκετό κολύμπι και σκάκι και διάβασμα.
Μόνο το ψάρεμα δεν μας πήγε καλά. Αλλά αυτό εμάς δεν μας πείραξε καθόλου (κάτι μου λέει ότι ούτε και τα ψάρια στενοχωρήθηκαν …)

Father and son (no Holy Ghost). “Male bonding” και διασκέδαση.


* Οι φωτογραφίες 1 και 2 έχουν τραβηχτεί μέσα στους χώρους του CretAquariumΘαλασσόκοσμος στις Γούρνες του Ηρακλείου.

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Καιρός για ένα intermezzo.

Εδώ και αρκετό καιρό ήθελα να κάνω ένα «γύρισμα της σελίδας» ένα διάλειμμα στη ροή των χιουμοριστικών posts, για να παρεμβάλω μερικές αναρτήσεις άλλου είδους, που περιμένουν τη σειρά τους. Το διάλειμμα αυτό θα είναι σύντομο και – θέλω να ελπίζω – ευχάριστο.

Πρώτος σταθμός, το «ξεπακετάρισμα» των καλοκαιρινών αναμνήσεων και φωτογραφιών.

Περίπου σαν να λέμε «διάλειμμα για διαφημίσεις». Μη φύγετε, περισσότερο χιούμορ, σε λίγες μέρες. Οι υπομονετικοί θα ... αποζημιωθούν με ένα νέο μπλογκ (συμπαραγωγή, δεν λέω περισσότερα), ένα μπλογκ-έκπληξη που είναι στα σκαριά).


Intermezzo: μια αυτοτελής ενότητα, η οποία παρεμβάλλεται ανάμεσα στα μέρη ενός μουσικού ή θεατρικού έργου. Η λέξη αυτή χρησιμοποιείται και με άλλες έννοιες, στη γαστρονομία, στην πληροφορική (από τη Linux) και στο σκάκι.

Αφορά λοιπόν μια παρεμβολή, ένα «διάλειμμα», ένα ανεξάρτητο τμήμα ή ένα ενδιάμεσο μέρος, ανάμεσα στα τμήματα ενός γενικότερου συνόλου.

Στο σκάκι, το intermezzo έχει την έννοια της ενδιάμεσης κίνησης και συχνά αναφέρεται και ως zwischenzug, από τη γερμανική λέξη που σημαίνει ακριβώς αυτό. Είναι μια τακτική, κατά την οποία ένας παίκτης, αντί να κάνει την αναμενόμενη κίνηση ανταλλαγής κομματιού, παρεμβάλει μία κίνηση Σαχ, και κατόπιν πραγματοποιεί την αρχικώς αναμενόμενη κίνηση.

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

Γράμμα ενός μαθητή της B' Δημοτικού προς τον Υπουργό Παιδείας

Αγαπητέ κύριε Υπουργέ,

Αυτές τις μέρες είμαι χάλια και αυτό επιθυμώ και για εσάς.
Ο λόγος που νιώθω χάλια είναι ότι σε λίγες μέρες τελειώνουν οι διακοπές και αρχίζουν τα σχολεία.

Ο μπαμπάς μου, που είναι ο πιο καλός μπαμπάς του κόσμου, πήγε και μου αγόρασε τα βιβλία της φετινής σχολικής χρονιάς, για να αρχίσω να τα συνηθίζω πριν αρχίσουν τα μαθήματα. Τα βιβλία μας είναι ωραία. Αυτό δεν το λέω μόνο εγώ. Το λέει κι ο μπαμπάς μου, που είναι καταπληκτικός, και που του άρεσε πάρα πολύ το βιβλίο της μελέτης περιβάλλοντος. Και τον άκουσα να λέει ότι «αν η γενιά η δικιά μου είχε τέτοια βιβλία σήμερα θα κάναμε θαύματα». Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο μπαμπάς μου, παρόλο που είναι τόσο σπουδαίος, δεν μπορεί να κάνει θαύματα: δεν είχε τα σωστά βιβλία όταν ήταν στο Δημοτικό. Χάρηκα βέβαια γιατί εγώ όταν μεγαλώσω θα μπορώ να κάνω θαύματα και θα με θέλουνε όλοι στα πάρτυ τους.

Ο μπαμπάς μου ευχαριστήθηκε πολύ, γιατί με βιβλία σαν κι αυτά θα μάθω να γράφω σωστά το όνομα της θαλάσσιας χελώνας καρέττα (με ένα ρ και δύο τ). Αν και ακόμα δεν ξέρω γιατί, αυτό είναι πολύ σημαντικό (για τον μπαμπά μου, όχι για την καρέττα). Όλα τα βιβλία είναι καταπληκτικά. Για κάθε μάθημα έχουμε πολλά βιβλία. Στα μαθηματικά έχουμε 2 βιβλία και 3 τεύχη εργασιών, στη μελέτη περιβάλλοντος 1 βιβλίο και 1 τεύχος εργασιών και στην ελληνική γλώσσα 3 βιβλία και 3 τεύχη εργασιών. Με τόσα πολλά βιβλία θα μάθουμε πάρα πολλά πράγματα φέτος. Έτσι, όταν φτάσουμε στη Δευτέρα Γυμνασίου θα έχουμε ήδη ένα διδακτορικό στη βυζαντινολογία και πριν τελειώσουμε το λύκειο θα πάρουμε κι ένα διδακτορικό στην πυρηνική φυσική.


Αν δεν τα καταφέρουμε με τα δύο διδακτορικά, είναι σίγουρο ότι θα πάμε πολύ καλά στο παραδοσιακό μας ολυμπιακό άθλημα, την άρση βαρών: Με τόσα πολλά βιβλία η τσάντα μου φέτος θα ζυγίζει 20 κιλά και μ’ αυτούς τους ρυθμούς αύξησης των βιβλίων και των μαθημάτων, όταν τελειώσω το Λύκειο θα σηκώνω με άνεση 200 κιλά στο αρασέ και 300 στο ζετέ !

Προχθές κύριε Υπουργέ, άκουσα να λέτε ότι η Παιδεία πρέπει να λειτουργεί χωρίς προστάτες. Χάρηκα που το άκουσα αυτό Υπουργέ μου, γιατί εγώ ξέρω ότι οι προστάτες δεν είναι καλό πράγμα, γιατί έχω ακούσει τον παππού μου να λέει ότι ο προστάτης και το έμφραγμα είναι τα χειρότερα πράγματα.

Τώρα θα σας στεναχωρήσω κύριε Υπουργέ, γιατί πρέπει να σας πω ότι ο μπαμπάς μου δεν χαίρεται καθόλου με όλα αυτά που είπατε αυτές τις μέρες. Όταν άκουσε αυτά που είπατε εσείς και η Ιερά Σύνοδος για το μάθημα το Θρησκευτικών, θύμωσε πολύ και άρχισε να βρίζει στα αγγλικά. Ο μπαμπάς μου, πάντα όταν θυμώνει πολύ, βρίζει στα αγγλικά. Μετά κάτι μουρμούριζε μέσα απ’ τα δόντια του στα ελληνικά για σας και κάτι για καντύλια και χριστοπαναγίες, αλλά αυτά δεν τα κατάλαβα. Επίσης δεν κατάλαβα τι έγινε τελικά με το μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά δεν με νοιάζει γιατί φέτος δεν έχουμε μάθημα Θρησκευτικών.

Πάντως, αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι ο μπαμπάς του Νικόλα, ο μπαμπάς του Μάριου και ο μπαμπάς της Ελενίτσας συμφωνούν με τον μπαμπά μου. Για τη μαμά της Ελενίτσας δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι η μαμά της Ελενίτσας έλεγε στις άλλες μαμάδες ότι ο μπαμπάς μου μοιάζει στον Χάρισον Φόρντ. Και εγώ τής έλεγα να πάει να βάλει γυαλιά. Και ο μπαμπάς μου μού έλεγε «Μην ανακατεύεσαι στο θέμα αυτό»!Εμένα βέβαια δεν με ενδιαφέρει τί έλεγε η μαμά της Ελενίτσας. Ούτε η ίδια η Ελενίτσα με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το PlayStation που έχει ο αδερφός της Ελενίτσας. Και είπα στον μπαμπά μου να μου πάρει ένα για τα γενέθλιά μου. Και είπε ο μπαμπάς μου ότι θα ήταν καλύτερα να διαλέξω κάτι λιγότερο ακριβό. Και εγώ είπα ότι θα ζητήσω να μου το φέρει ο Αη Βασίλης. Και ο μπαμπάς μου είπε ότι καλύτερα να ζητήσω από τον Αη Βασίλη κάτι λιγότερο ακριβό. Και εγώ είπα ότι αυτό το ζήτημα αφορά εμένα και τον Αη Βασίλη, και του είπα «Μπαμπά μην ανακατεύεσαι στο θέμα αυτό»!

Τελειώνοντας κύριε Υπουργέ, ήθελα να σας πω ότι άκουσα αυτά που είπατε για τις αλλαγές που σχεδιάζετε να κάνετε εσείς στο σύστημα των εξετάσεων που δίνουν τα παιδιά για να μπουν στο Πανεπιστήμιο. Όλοι οι Υπουργοί πριν από εσάς έκαναν τις δικές τους αλλαγές και τα δικά τους πειράματα με τις εξετάσεις. Κάποια στιγμή αυτό θα πρέπει να σταματήσει και επιτέλους να ισχύει ένα σύστημα που να μην αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι. Γι’ αυτό σας λέω κύριε Υπουργέ, αν δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε καλύτερο, «Μην ανακατεύεστε στο θέμα αυτό»!


Σας χαιρετώ,

Γ. Φ.

Και για την αντιγραφή
Ιρλανδός

Το παιδί και το παχύδερμο. Φωτογραφία από το ffffound.

Οποιαδήποτε σχέση με το θέμα του post, είναι εντελώς συμπτωματική



Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Η "Δημητρούλα" ακινητοποιημένη στους Λειψούς


Παρακαλώ διαβάστε πρώτα την είδηση
και τώρα ακολουθεί το post:




Δημητρούλα μου γεια σου
πάρτα όλα δικά σου
τα ναζάκια σου άστα
με τη γάμπα σου σπάστα
κι όλα εγώ τα σπασμένα
τα πληρώνω για σένα


Δημητρούλα μου
θέλω απόψε να θυμίσω
και για σένανε
μερακλού μου να μιλήσω
πως θυμάμαι τα ταξίδια παιχνιδιάρα μου
που ΄κανες τα χρόνια εκείνα σκανταλιάρα μου


Είχα γίνει λατέρνα
κάθε κύμα και ξέρνα
στο κατάστρωμα πάνω
το μυαλό μου το χάνω
το φεγγάρι τα βράδια
τα φιλιά και τα χάδια

Δημητρούλα μου
έχεις γράψει ιστορία,
σαν και σένανε
είναι μόνο λίγα πλοία
η Ροδάνθη η Ρομίλντα κι η Νταλιάνα μου
Δωδεκάνησα, Κυκλάδες, ώι ώι μάνα μου …


Και για όσους θέλουν να θυμηθούν το κανονικό τραγούδι ας κάνουν κλικ εδώ




Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Θα πάρουμε μέτρα αλλά και ... κεφάλια

Ο Υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιάννης Ιωαννίδης δήλωσε, σχετικά με τα πολλά περιστατικά ντοπαρισμένων αθλητών στην Ελλάδα, ότι "θα πάρουμε μέτρα αλλά και ... κεφάλια".

Αν πραγματικά εννοεί αυτά που λέει τότε σύντομα μπορεί να δούμε τους ντοπαρισμένους αθλητές να προπονούνται κάπως έτσι :




Το μπλογκ αυτό πάντως, για να διευκολύνει το έργο του Υφυπουργού, προτείνει τη χρήση ενός ειδικού ερωτηματολογίου, το οποίο θα καλούνται να συμπληρώσουν οι αθλητές κι έτσι θα αποκαλύπτονται εκείνοι που έχουν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών.

Ερωτηματολόγιο

1) Έχετε κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών ?

α) ΝΑΙ

β) ΟΧΙ

(Εάν επιλέξατε το β μην συνεχίσετε αυτό το ερωτηματολόγιο. Εάν επιλέξατε το α μην συνεχίσετε να παίρνετε αναβολικά !)

2) Τί αναβολικά προτιμάτε ?

α) Μ3

β) Ρ3

γ) ΜΡ3

δ) Άλλα γράμματα κι άλλα νούμερα

(Στην περίπτωση που σημειώσατε το δ παρακαλούμε να διευκρινίσετε ποια)

3) Ποιος σας τα έδωσε ?

α) Ο προπονητής

β) Η καλή Νεράιδα

γ) Η κακή Νεράιδα

δ) Κάποια άλλη κινέζα

( Εάν επιλέξατε το δ, δεν χρειάζεται να διευκρινίσετε ποια)

4) Όταν ακούσατε τις δηλώσεις του Κυβερνητικού Εκπροσώπου ότι "θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο", τί κάνατε ?

α) Νιώσατε ένα ρήγος στα κόκαλά σας

β) Αναρωτηθήκατε αν ξέρει το άλλο με τον Τοτό

γ) Σκεφτήκατε να πάρετε συμπληρώματα ασβεστίου για την ενίσχυση των οστών

5) Όταν ακούσατε τον Υφυπουργό Αθλητισμού να λέει "θα πάρουμε μέτρα αλλά και κεφάλια", τί κάνατε ?

α) Αφήσατε τον Υφυπουργό να πάρει το κεφάλι σας

β) Αφήσατε τον Υφυπουργό να πάρει τα μετάλλιά σας

γ) Αφήσατε τον Υφυπουργό να σας πάρει τα μέτρα

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

Interactive blog

Θα ήθελα να διατηρήσω, για αρκετό καιρό ακόμα, το χιουμοριστικό χαρακτήρα αυτού του ιστολογίου. Δεν ξέρω για πόσο θα μου "βγαίνει". Μάλλον όχι για πολύ. Θα δούμε...

Προς το παρόν, στο πλαίσιο της προαναφερθήσας επιθυμίας, αλλά και επιχειρώντας μια ... διαδραστική επαφή των αναρτήσεων και των σχολίων, σας καλώ να ερμηνεύσετε αυτήν τη φωτογραφία:




Μερικές πιθανές ερμηνείες:

α) Αετός ερωτευμένος με το λάθος ... πουλί !

β) Γκουρμέ αετός με παράξενες τροφικές προτιμήσεις ...

γ) Αετός και κύκνος σε επιδείξεις ελιγμών αέρος - αέρος

και κάθε άλλη ερμηνεία δεκτή

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

Μια ζωή την έχουμε ...

«Μια ζωή την έχουμε» λέει το γνωστό τραγούδι. Όμως πόσοι συνειδητοποιούν πραγματικά τι σημαίνει αυτό ? Πόσοι δηλαδή έχουν καταλάβει ότι υπάρχει μόνο μία ζωή και μετά δεν έχει «άλλη»…

Αν πάτε σ’ ένα οποιοδήποτε νεκροταφείο, θα δείτε ότι οι περισσότεροι τάφοι γράφουν μόνο το όνομα (ή τα ονόματα), την ηλικία και τις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου. Πολύ σπάνια θα δει κανείς κάτι άλλο πιο «Καζαντζακικό» πάνω σε μια ταφόπλακα. Στη δικιά μου πάντως θα ήθελα να γράφει: «Δεν υπάρχει άλλη ζωή / είμαι σε θέση να το γνωρίζω».


Και πριν το post αυτό εξοκείλει στις ακτές της σοβαρότητας, σπεύδω να επανέλθω στο τραγούδι «Μια ζωή την έχουμε» καθώς και στην ομώνυμη ταινία. Η ταινία, χωρίς να είναι κανένα κορυφαίο αριστούργημα του παγκόσμιου κινηματογράφου, με τις ερμηνείες του Δ. Χορν (Κλέον) και του Β. Αυλωνίτη (Δεσμοφύλακα) κατάφερε να γίνει σημείο αναφοράς και το τραγούδι της (του Σογιούλ , αν δεν κάνω λάθος) να τραγουδιέται ακόμα.


Αυτό το τραγούδι «μετέφρασα» στα αγγλικά, στοχεύοντας – για ακόμα μία φορά – σε ένα χιουμοριστικό post. Άντε τραγουδήστε το μαζί μου, γιατι μια ζωή την έχουμε…

Μια ζωή την έχουμε
We have only one life
κι αν δεν τη γλεντήσουμε
and if we don’t have fun
τι θα καταλάβουμε
what will we understand
τι θα καταντήσουμε
what will we become

Μεσ’ τον ψεύτικο ντουνιά
In this fake world of mine
παίξε μου διπλοπενιά
play me bouzouki fine
παίξε μου διπλοπενιά
play me bouzouki fine
και ο μήνας έχει εννιά
and the month has always nine
και ο μήνας έχει εννιά.
and the month has always nine

Τι σου είναι ο άνθρωπος
What it is the human being
Κοίτα παρατήρησε
Watch it and observe it close
Μέχρι τα σαράντα του
Lives up to his fortieth year
Κι ύστερα μπατίρισε.
Then «game over», we are broke

Μεσ’ τον ψεύτικο ντουνιά
In this fake world of mine
παίξε μου διπλοπενιά
play me bouzouki fine
παίξε μου διπλοπενιά
play me bouzouki fine
και ο μήνας έχει εννιά
and the month has always nine
και ο μήνας έχει εννιά.
and the month has always nine

Στου διαβόλου τά’ γραψα,
In the devil’s dirty book
όλα, το κατάστιχο
I have written all of that
και γλεντώ τα νιάτα μου
and I have fun with my youth
πριν με πιάσει λάστιχο
Before my tire is flat

Μεσ’ τον ψεύτικο ντουνιά
In this fake world of mine
παίξε μου διπλοπενιά
play me bouzouki fine
παίξε μου διπλοπενιά
play me bouzouki fine
και ο μήνας έχει εννιά
and the month has always nine
και ο μήνας έχει εννιά.
and the month has always nine



Αφιερωμένο στην Ακανόνιστη και στις καλές μέρες που περνάει

Και αν θέλετε να το ακούσετε από τον ίδιο το Χορν τότε




Άντε βρε,
γιατί
... μια ζωή την έχουμε ...