Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Parrot-ίτιδα

Ο Αριστοτέλης (όχι ο Παυλίδης, ο άλλος ο αρχαίος) είχε πει ότι ο άνθρωπος είναι ζώον πολιτικόν. Ως προς το τί είδος ζώου, δεν είχε διευκρινίσει, αφήνοντας έτσι περιθώριο σ' εμάς τους σύγχρονους, για ποικίλες προσωπικές ερμηνείες.

Τελικά, με όλη αυτή την ιστορία γύρω από τη διαφήμιση με τα παπαγαλάκια, γίνεται φανερό ότι λείπει η εμπεριστατωμένη ζωολογική ανάλυση της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου, προσεγγίζοντάς την μάλιστα από πτηνολογική σκοπιά. Ιδού λοιπόν οι Ψιττακίδες (Πώς είπατε? Δεν ξέρετε τί είναι αυτό? Να το ψάξετε στο google, αμάν πια, όλα εγώ θα πρέπει να σας τα εξηγώ!!) της ελληνικής πολιτικής ζωής:

Αρχικώς, έχουμε τους γνωστούς Πράσινους Παπαγάλους. Πρόκειται για είδος που έτσι και πάρει θάρρος, πέφτει με τα μούτρα στο φαΐ. Αγαπημένες λέξεις που έχει μάθει και επαναλαμβάνει συνεχώς είναι:
"Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα", "Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" κλπ.

Είναι σκανδαλιάρικο πτηνό, γι' αυτό και τα πλέον άτακτα άτομα του είδους αυτού, θα πρέπει να κρατούνται έγκλειστα, πίσω από τα κάγκελα.
Σε περιόδους κρίσεων, έχει την τάση να κάνει τον ψόφιο και να αφήνει τον Μπλε Παπαγάλο (βλ. παρακάτω) να φάει τα μούτρα του.

Ο Μπλε Παπαγάλος, είναι παρόμοιο είδος με το προηγούμενο. Όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία, αυτόν τον καιρό κάθεται σε μεγάλο παλούκι.
Αγαπημένες του λέξεις που επαναλαμβάνει συνεχώς είναι:
"Σεμνά και ταπεινά", "Ανασύσταση του κράτους", "Το νόμιμο είναι και ηθικό" κλπ. Τρέφεται σε οffshore βιοτόπους (στα νησιά Καημάν, στο εξωτικό Βατοπέδι κ.α.).

Κι ο Μπλε Παπαγάλος έχει έμφυτη τάση προς τα σκάνδαλα (σκανδαλιάρικος κι αυτός), γι' αυτό και ισχύουν τα όσα ειπώθηκαν πιο πάνω και για τον Πράσινο Παπαγάλο.
(Σημείωση: Γενικώς μ' αυτά τα δύο προαναφερθέντα είδη, γίνεται ... του παπαγάλου το κάγκελο!).

Σ' αυτήν τη φωτογραφία βλέπεται έναν Μπλε Παπαγάλο να φεύγει - μην σας ξεγελά το χρώμα του ουρανού, αυτός νύχτα θα φύγει!

Υπάρχει βεβαίως και ο Κόκκινος Παπαγάλος, που όπως βλέπετε και στη φωτογραφία, χτενίζεται. Είναι το ιδανικό είδος για να μάθει και να επαναλαμβάνει πάντα με καταπληκτική εμμονή τα ίδια λόγια. Προσφάτως, η αγαπημένη του λέξη είναι "Απειθαρχία", ενώ μπορεί να επαναλάβει χίλιες φορές χωρίς διακοπή το σύνθημα "Ένας είναι ο εχθρός, ο Ιμπεριαλισμός".
Ο Κόκκινος Παπαγάλος τρέφεται από τις σάρκες του, κατασπαράζοντας συχνά ακόμα και τα πιο πιστά παιδιά του. Παλαιότερα, ορισμένοι ερευνητές κατέτασσαν το είδος αυτό στα φυτά και όχι στα ζώα.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το πουλί που βλέπεται στην πάνω φωτογραφία, να φλερτάρει με τα κάγκελα, δεν είναι παπαγάλος: Είναι παπαγερμανός !


Υπάρχουν βεβαίως και οι συμπαθέστατοι Ροζ Παπαγάλοι.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των Ροζ Παπαγάλων είναι ότι τα σμήνη των πουλιών αυτών έχουν διαφορετικό ηγέτη και διαφορετικό αρχηγό (οι δύο Ροζ Παπαγάλοι που εικονίζονται στη φωτογραφία λέγονται Αλέξης και Αλέκος).

Υπάρχει τέλος και ο Μαύρος Παπαγάλος, που προέρχεται από τις ζούγκλες του Λάος και της γειτονικής Βιρμανίας (Λάος και Βιρμανίας, γωνία). Οι ντόπιοι ιθαγενείς τον λένε cheri-cheri.

Αν και φαινομενικά δεν είναι άγριο, το είδος αυτό μπορεί κάτω από ορισμένες συνθήκες να γίνει επικίνδυνο. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένους μελετητές, πρόκειται για πουλί που προέρχεται από το αυγό του φιδιού, ενώ ορισμένοι άλλοι φοβούνται ότι μπορεί να μετεξελιχθεί σε Φοίνικα.
Σημειολογική παρατήρηση: Το εντυπωσιακό μαύρο λοφίο του πουλιού αυτού, είναι βαμμένο

Για το τέλος, αφήνω τη φωτογραφία αυτή:


Για το παπαγαλάκι που βλέπετε δεν ξέρω, αλλά ο εικονιζόμενος γάτος μπορεί και να είναι Οικολόγος (οι οικολόγοι δεν είναι πάντα χορτοφάγοι, χε χε!).

_

Αυτά. Φεύγω σήμερα και πάω για μπάνια.
Επιστρέφω τη Δευτέρα.
Όμως δεν βάζω από τώρα το μαγιό μου:
Δεν θα αλλάξω και δεν θα βουλιάξω!
Φιλικά,
Ιρλανδός

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Μεθεόρτια ...

When I was a boy of fourteen, my father was so ignorant I could hardly stand to have the old man around. But when I got to be thirty-one, I was astonished at how much the old man had learned in seventeen years.
Mark Twain

By the time a man realizes that maybe his father was right, he usually has a son who thinks he's wrong.
Charles Wadsworth
_

Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

Happy birthday (2)

Για τον πατέρα μου
6 Μαΐου 2009


Όταν ήμουν μικρό παιδί, θαύμαζα το βηματισμό σου, γεμάτο σιγουριά και ισχύ.
Θυμάμαι τις φορές που τα παιδικά μου πόδια έπρεπε να τρέξουν για να προφτάσουν το βήμα σου. Θυμάμαι τις φορές που από μέσα μου, παρακαλούσα να περπατάς πιο αργά για να σε φτάσω. Μα δεν στο είπα ποτέ.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια, τα δικά μου βήματα δυνάμωναν.

Και μετά άρχισαν να πηγαίνουν σε διαφορετική κατεύθυνση από τα δικά σου.
Μεγαλώνοντας, βρήκα το δικό μου βηματισμό, στις δικές μου διαδρομές. Διαδρομές γρήγορες, βήματα αλματώδη. Μες τη βιασύνη μου, δεν κατάλαβα ότι το δικό σου βήμα είχε αρχίσει να βαραίνει.

Μερικές φορές έβλεπα ότι αν ήθελα να περπατάμε παρέα, έπρεπε να πηγαίνω πιο αργά, για να με προφταίνεις. Όμως δεν μου άρεσε να επιβραδύνω, προτιμούσα το ρυθμό τού δικού μου βηματισμού.

Μέχρι που κάποια μέρα, συνειδητοποίησα ότι τα δικά σου πόδια ήταν πια γερασμένα και τα βήματά σου ήταν δύσκολα, κοπιαστικά, κάποιες φορές ίσως και επώδυνα.

Τώρα, ακούω πίσω μου να με ακολουθούν βιαστικά τα βήματα του δικού μου γιου. Και ξέρω ότι πρέπει να πηγαίνω πιο σιγά. Ξαναμαθαίνω να περπατώ. Υπομονετικά και σταθερά. Και βλέπω ότι έχω πλάι μου, το γιο μου και τον πατέρα μου.

Και ο ήχος των βημάτων μας είναι παράξενα γλυκός, σαν σκίσιμο χαρτιού περιτυλίγματος όταν ανοίγεις ένα δώρο ...


Η φωτογραφία είναι από τη λίμνη της Καστοριάς, τον περασμένο χειμώνα

Update: Ευχαριστώ όλους για τα μηνύματά σας - εσάς που σεβαστήκατε την άρση του σχολιασμού και αρκεστήκατε στο να μου στείλετε e-mails, καθώς και τους ... "ζαβολιάρηδες" που κάνατε "τρίπλα" και σχολιάσατε στο προηγούμενο post. Να' στε όλοι καλά και να χαίρεστε αυτούς που αγαπάτε.

Φιλικά,

Ιρλανδός

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Happy birthday

Σήμερα κλείνεις τα 80.
Δεν είναι και μικρό πράγμα.
Σε λίγες μέρες θα τα γιορτάσεις
περιτριγυρισμένος από συγγενείς και φίλους
από τόσα διαφορετικά μέρη αυτής της Γης.


Και θα χαμογελάς.
Και θα λέμε αστεία.
Κι εγώ θα σκέφτομαι
ότι έζησες ορφάνια,
πόλεμο …


Και κάθε φορά που σε ρωτάω
κάτι δύσκολο, κάτι πολύ προσωπικό,
εσύ χαμογελάς
κι αλλάζεις θέμα συζήτησης
ή αλλάζεις κανάλι με το τηλεκοντρόλ…

Για τα λόγια
μα πιο πολύ για τις σιωπές
που μοιραστήκαμε …

πατέρα,

Χρόνια πολλά

Αγαπητοί φίλοι,

το αυριανό post θα είναι αφιερωμένο στον πατέρα μου και δεν θα είναι ανοιχτό σε σχόλια.