Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

Το κλαμπ του γραβαταδώρου

Υπάρχει ένα «κλαμπ», στο οποίο έχω γίνει μέλος χωρίς να το θέλω και χωρίς να το καταλάβω.
Είναι το «κλαμπ του γραβαταδόρου», ή πιο σωστά του «γραβαταδώρου».

Εξηγούμαι:

Σπάνια φοράω γραβάτα. Μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, επαγγελματικές ή κοινωνικές, στις οποίες το «πρωτόκολλο» την επιβάλει. Όλες μαζί αυτές οι περιπτώσεις δεν ξεπερνούν τις 20 κάθε χρόνο. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι συγγενείς και οι φίλοι μου.

Όμως, εδώ και λίγα χρόνια, στη γιορτή και στα γενέθλιά μου, καθώς και σε κάθε άλλη ευκαιρία, σχεδόν όλοι επιμένουν να μου χαρίζουν γραβάτες. Γραβάτες μεταξωτές, μάλλινες, μονόχρωμες, ή πολύχρωμες, σοβαρές, αστείες

Αναλύοντας το φαινόμενο, το οποίο άλλωστε μόλις πρόσφατα συνειδητοποίησα, διαπιστώνω ότι με το που πέρασα τα τριάντα, ξεκίνησε μία «αόρατη συνωμοσία», η οποία κατέληξε μέσα σε μια δεκαετία να γίνει η «μάστιγα της γραβάτας ως δώρου», ή αλλιώς το life membership στο «κλαμπ του γραβαταδώρου».

Στην αρχή οι γραβάτες ήταν λίγες και προέρχονταν μόνον από εκείνους που δεν με γνώριζαν καλά. Με τα χρόνια όμως, η γραβάτα καθιερώθηκε ερήμην μου ως το «σωστό» δώρο για μένα. Τώρα πια, είναι το τυπικό δώρο, τα … σφιχτά πλαίσια του οποίου θα αποφύγουν μόνον οι λίγοι και καλοί.

Είναι το εύκολο αντρικό δώρο. Είναι το δώρο που κάνουν όσοι δεν ξέρουν τι να χαρίσουν σε έναν άντρα. Είναι το τυπικό δώρο προς όλους τους μπαμπάδες. Είναι το δώρο που κι εγώ κάποτε χάρισα στον πατέρα μου.
Το θέμα αυτού του post δεν είναι οι γραβάτες.
Το θέμα είναι το "κλαμπ".
Το κείμενο το αφιερώνω στον πατέρα μου και σε όλους τους πατεράδες-μέλη του κλαμπ, που δεν ζήτησαν ποτέ να γραφτούν σε αυτό, αλλά η ζωή συμπλήρωσε την αίτηση εγγραφής για λογαριασμό τους.
Πατέρα, τώρα πια είμαι κι εγώ μέλος στο «κλαμπ του γραβαταδώρου». Δείξε μου σε παρακαλώ κανέναν πιο πρωτότυπο κόμπο, από κείνους που μόνον οι παλιοί μπαμπάδες ξέρουν. Δείξε μου πώς να χαμογελώ ευγενικά και να λέω ότι «πάντα ήθελα μια τέτοια γραβάτα».

41 σχόλια:

Artanis είπε...

Προφανώς είσαι σοβαρό ή σεβάσμιο πρόσωπο και προτιμούν να σου δωρίσουν κάτι "σίγουρο"(απλά δεν θέλω να θίξω τους φίλους σου και να τους χαρακτηρίσω ρηχούς και μάλλον επιφανειακούς...)
Κι εγώ έκανα κάποτε ένα τέτοιο δώρο στον πατέρα μου...Μετά ανακάλυψα οτι του άρεσε πολύ η ζωγραφική, και έκτοτε του αγόραζα μόνον υλικά σχεδίου...

mamma είπε...

Νομίζω πως έχεις δώσει δικαιώματα :) Θέλω να πω ξέρω μερικούς φίλους που κανένας δεν τολμά να τους πάει δώρο γραβάτα.

Καλή βδομάδα :)

irlandos είπε...

@ artanis

Δεν θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ως "σεβάσμιο πρόσωπο". Νομίζω ότι μάλλον είναι θέμα ευκολίας ή σίγουρης λύσης.

Ευκολίας διότι δε χρειάζεται να ψάξεις πολύ για να χαρίσεις μια γραβάτα (ακόμα και μια πολλή καλή). Επιπλέον είναι και σίγουρη επιλογή, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει κανείς λάθος στο μέγεθος κλπ.

Δεν κακίζω τους συγγενείς και φίλους που καταλήγουν σ' αυτήν τη λύση. Είναι δύσκολο να αγοράζει κανείς για έναν άντρα και δη έναν πατέρα. Θυμάμαι κι εγώ ο ίδιος πόσο δύσκολο ήταν (και είναι) να βρω ένα πραγματικά ξεχωριστό δώρο για τον πατέρα μου. Για τη μητέρα μου, ήξερα σχεδόν πάντα και έπαιρνα αμέσως το κατάλληλο δώρο. Για τον πατέρα μου όμως, ένα καλό και εύστοχο δώρο, μπορεί και να πάρει πολλές μέρες αναζήτησης. Και δεν τις διαθέτουν όλοι αυτές τις μέρες...

Υπάρχουν βέβαια όπως γράφεις τα προσωπικά ενδιαφέροντα, που μπορούν να "καθοδηγήσουν" μια καλή επιλογή δώρου. Όμως, ακόμα κι εκείνοι που γνωρίζουν τα ενδιαφέροντα και τα χόμπυ μου, προβληματίζονται:

Ας πούμε ότι κάποιος θέλει να μου αγοράσει ένα βιβλίο σχετικό με την κηπουρική. Γνωρίζοντας το πόσο πολύ ασχολούμαι με αυτήν, σκέφτεται ότι αν ένα σχετικό βιβλίο είναι πραγματικά καλό, τότε το πιθανότερο είναι να το έχω ήδη. Εάν δεν το έχω, τότε μάλλον δεν θα είναι αρκετά καλό ! (δεν πέφτει και πολύ έξω όποιος κάνει έναν τέτοιο συλλογισμό...).

Γι' αυτό σου λέει "γραβάτα και πάλι γραβάτα".

Αυτήν ξέρουν, αυτήν εμπιστεύονται (όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση).

irlandos είπε...

@ mamma

Ίσως και να'χεις δίκιο.

Εγώ βέβαια πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει διότι απλώς ... είμαι μέλος του "κλαμπ".

Καλή βδομάδα και σε σένα.

Φιλικά,
Ιρλανδός

aKanonisti είπε...

Εχεις πολύτο δίκαιο... γέλασα πάρα πολύ γιατί όσα γράφεις ισχύουν... αλλά...νομίζω πως πρέπει να χαίρεσαι ακόμα... σε λίγα χρόνια θα σου κάνουν δώρο παντόφλες.. ή μπιτζάμες...
Τότε... να δεις πίκρα!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα

irlandos είπε...

@ akanonisti

Λες εε ?!
Ωχ ωχ, προβλήματα (χα χα).

Πιτζάμες δε φοράω και όσο για τις παντόφλες, τουλάχιστον ας μου παίρνουν το σωστό μέγεθος (Νο 44)

Spy είπε...

Φίλτατε Ιρλανδέ,

Εγώ προσωπικώς ανήκω στο κλαμπ των φίλων της mamma. Έχω κοινοποιήσει σε όλους (έως και γραπτώς σε ορισμένους), πως δεν δέχομαι ποτέ ως δώρο γραββάτα, και αν μου το κάνουν, να ξέρουν εκ των προτέρων πως θα αλλαχθεί. Γραββάτες φοράω εξαιρετικά σπάνια πλέον, αλλά είναι το φετίχ μου. Πάντα επέμενα να τις επιλέγω μόνος μου, σε βαθμό παρεξηγήσεως.
Δηλαδή αν είχαμε βγει για ψώνια με τη γυναίκα μου, της ζητούσα να πάει σε κάποιο άλλο μαγαζί να χαζέψει ώστε να μπορώ να επιλέξω μόνος μου. Με τις δε πωλήτριες, αφήστε. Μέχρι να καταλάβουν την ιδιοτροπία μου, δεινοπαθούσαν.
Πιστεύω πως η γραβάτα είναι ένα πολύ προσωπικό αξεσουάρ για κάθε άντρα και πρέπει οπωσδήποτε να συνάδει με την ιδιοσυγκρασία του και την ψυχολογία του. Το ταίριαγμα με τα ρούχα του (που είναι εξίσου σοβαρό) το θεωρώ δευτερεύον.

Αυτή ήταν η επιστημονική μου τοποθέτηση επί του θέματος.

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση.
Spy

irlandos είπε...

Αγαπητέ Spy,

Ευχαριστώ για την ... επιστημονική διατριβή στο θέμα αυτό. Έχω καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να καταστήσω σαφές προς όλους (ιδίως τα τελευταία χρόνια) ότι οι γραβάτες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ για μένα. Αλλά φευ, εξακολουθώ να είμαι μέλος του κλαμπ. Εξου και το σημερινό post.

Φοβάμαι ότι εδώ οι δρόμοι μας χωρίζουν, φίλε Spy. Πάντα θεωρούσα τις γραβάτες ως ένα απλό συμπλήρωμα της εξάρτησης του κοστουμιού. Αυτό και τίποτα περισσότερο. Παραδέχομαι βεβαίως ότι κάποιες είναι ξεχωριστές, μα αυτή η διαπίστωσή μου απέχει πολύ από το να τις αναγάγει σε φετίχ.

Για μένα, το πλησιέστερο στην έννοια του φετίχ είναι μάλλον τα πουλόβερ, αν και πάλι δύσκολα θα τα κατέτασα σε αυτήν την κατηγορία.

Για ψώνια ρούχων δεν πάω ποτέ μαζί με τη γυναίκα μου (εδώ μιλάει η υπρεδεκαετής εμπειρία έγγαμου βίου)!

Φιλικά,
Ιρλανδός

Χουλκ είπε...

Χμ........Αρα, ΔΕΝ είσαι τραπεζικός, ασφαλιστής, γιάπης ή δικηγόρος.
(Σιγά-σιγά συμπληρώνεται η εικόνα.
Δεν έχω ανάγκη από φωτογραφίες εγώ - όχι παίζουμε)

irlandos είπε...

@ Χουλκ

Όχι δεν είμαι τραπεζικός, ασφαλιστής, γιάπης, δικηγόρος ...

Για να βοηθήσω την έρευνα, προτείνω να στραφείς στον αντίποδα αυτού του επαγγελματικού χώρου (των γιάπηδων, τραπεζικών κλπ).

Βέβαια, το ευκολότερο θα ήταν να με ρωτήσεις ευθέως ...

Φιλικά,
Ιρλανδός

nikiplos είπε...

Αν και μου έχουν πει ότι "μου πηγαίνει" σπάνια φοράω "πεοδείκτη"... ευτυχώς το πρωτόκολλο για μένα είναι ιδιαίτερα σπάνιο...
Σίγουρα είναι σεβάσμιο ντρέσινγκ κόουντ, αλλά είναι κάκιστο για δώρο... Εμάς τους άντρες πρόλαβε και μας έσωσε ο ακάλυπτος, που πρώτος διακωμόδησε τη γραβάτα...

κοίταξε υπάρχουν τα "σίγουρα" δώρα, όταν δεν γνωρίζεις κάποιον... "γραβάτα", "στυλό", "σετ ξυρίσματος" (υπονοείτε κάτι κυρίες και κύριοι?), "κασκόλ" (και όλα τα προχώ φουλαροειδή), "σετ γραφείου" (αν τα παίρνει τα γράμματα) και τέλος βιβλία...

Για εδώ έχω μια ωραία ιστορία... κάποτε ένας φίλος αποφάσισε να δωρίσει σε μια γνωστή ξανθιά όνομα και πράγμα (μακριά απο μένα τα ξενέρωτα ανέκδοτα και οι χαζονοοτροπίες αντροπαρέας, αλλά η εν λόγω κοπέλα τότε, κυρία σήμερα ήταν πρώτη εξαδέλφη της Μενεγάκη...)
το λοιπόν να δωρίσει βιβλίο... επειδή η τιμή ήταν χαμηλή,αγόρασε τρία βιβλία λάιτ φληναφήματα...
για να δείξει ρομαντικός, ότι ενδιαφέρεται για τον εσωτερικό της κόσμο κλπ...

Τεσπα, η κοπέλα απροκάλυπτα γύρισε στην κολλητή της και αναρωτήθηκε σοβαρά... "Καλά γιατί μου τα πήρε τα βιβλία ο Νίκος, αφού το τελείωσα πέρσι το σχολείο..."

Sophia Kollia είπε...

Μάλλον δεν ντύνεσαι όπως πρέπει...και καλά...στην δουλειά, και επιμένουν να σου θυμίζουν το πρέπον....Λέω εγώ τώρα!
Εγώ πάω κάλτσες σε αυτούς που έχω το θάρρος, ποτάκι σε αυτούς που δεν τους ξέρω και καλά.
καλημέρα όλη μέρα

Χουλκ είπε...

Ευθέως;;;;;;;;;;;;;;;
Οχι δα!
Που θα βρω μετά το μυστήριο, το παιχνίδι;
Ασε, προτιμώ να μαζεύω λίγα λίγα τα στοιχεία α λα Χολμς και, στο ενδιάμεσο, να αφήνω τη φαντασία μου να οργιάζει...
(πχ. αντίποδας του δικηγόρου : ο Κόμης Μοντεχρήστος;;;;;)

Μαριλένα είπε...

πόσο όμορφος επίλογος :))

irlandos είπε...

@ nikiplos

Καλή η ιστορία. Όντως "ξαδέρφη της Μενεγάκη" η συγκεκριμένη κοπέλα.



@ Σοφία

Μπαα, αλλού είναι το ζήτημα.
Είναι ξεκάθαρη περίπτωση της υπενθύμισης του club membership.



@ Χουλκ

Χα χα, Κόμης Μοντεχρήστος!!!

Μπαα, ούτε κόμης, ούτε Μοντεχρήστος, ούτε καν ... Χρήστος (χα χα).

irlandos είπε...

@ Μαριλένα

Εκεί ακριβώς είναι το θέμα. Στις γραμμές του επιλόγου. Γι' αυτό και η ανάλογη φωτογραφία στο τέλος.

Το θέμα δεν είναι οι γραβάτες, το θέμα είναι το "κλαμπ". Ίσως αυτό να είχε γίνει πιο κατανοητό αν ο τίτλος του post ήταν "το κλαμπ των πατεράδων". Όμως επειδή έχω παρατηρήσει ότι το "κλαμπ" δεν αφορά μόνο μπαμπάδες, αλλά γενικά άντρες από κάποια ηλικία και μετά, γι'αυτό και τελικά έβαλα αυτόν τον τίτλο.

Η γραβάτα είναι ένα σύμβολο. Το "κλαμπ" με υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες. Εγώ όμως δε ζήτησα να γραφτώ. Μήπως τελικά η ζωή μου (ως συζύγου και πατέρα) ήταν αυτή που "συμπλήρωσε την αίτηση εγγραφής" για λογαριασμό μου ??

Κάποιες φορές που προσπάθησα να ξεκινήσω μια τέτοια συζήτηση με τον (σχεδόν ογδοντάχρονο) πατέρα μου, εκείνος χαμογελούσε με σφιγμένα τα χείλη και άλλαζε θέμα συζήτησης (ή άλλαζε κανάλι με το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης)...

Να' σαι καλά Μαριλένα,

Φιλικά,
Ιρλανδός

βιολιστης στη στεγη είπε...

Παρ' όλα αυτά, οιγραβάτες έχουν αξία ψυχαναλυτική. Βοηθούν να κάνεις το ψυχογράφημα του κάθε δωρητή, η να καταλάβεις ακόμα, ποιά εικόνα προβάλλεις προς τα έξω, για καθέναν απ' αυτούς!

irlandos είπε...

@ Βιολιστής στη στέγη

Εντάξει. Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι χρήσιμη η ψυχαναλυτική αξία της γραβάτας ως δώρου. Όμως όταν μου τη χαρίζει η μητέρα μου, δεν περιμένω να μάθω κάτι παραπάνω για το ψυχογράφημα του δωρητή (ή στην προκειμένη περίπτωση της δωρήτριας).

Επίσης, μου έχει συμβεί κάποιος άνθρωπος να μου χαρίσει μία σοβαρή γραβάτα για τα γενέθλιά μου και ο ίδιος να μου πάρει μια γραβάτα με καρτούν για τη γιορτή μου.

Συμπέρασμα: Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

Artanis είπε...

Ωραία η απάντηση στο σχόλιό μου, σε παραδέχομαι...Χα,χα,χα,χα,χα!!!
Καλημερούδια...

irlandos είπε...

@ Artanis

Καλημερούδια κι από εμένα.

Fegia είπε...

Καλημέρα.
Σε καταλαβαίνω...
Εχω φορέσει ελάχιστες φορές γραβάτα στη ζωή μου.
Ο μακαρίτης ο πατέρας μου (δημόσιος υπάλληλος γαρ) ήθελε πολύ να με βλέπει κοστουμαρισμένο και με γραβάτα, ήδη από τη γυμνασιακή μου ηλικία.
Δεν του έκανα τη χάρη, παρά σε ελάχιστες αναπόφευκτες πριπτώσεις.

Δεν έμαθα ποτέ μου να δένω κόμπο σε γραβάτα.
Στο στρατό, όπως μου έδεσαν τη γραβάτα την πρώτη μέρα, με τον ίδιο κόμπο απολύθηκα, φυλάσσοντάς τον ως κόρη οφθαλμού.

Ωστόσο, μου αρέσει ο συνδυασμός γραβάτας και μπλου τζην...
Στο εξωτερικό, φορούσα και παπιγιόν, αλλά με τζην μπότες και γκέτες!..
Ίσως, θεωρώντας ότι έτσι αναιρείται η σοβαροφάνεια, που επιχειρείται να επιβληθεί μέσω της γραβάτας....

Ως δώρο, φυσικά δεν έχω δεχτεί ποτέ μια γραβάτα.
Με εξαίρεση μια κουφή περίπτωση...
Ο εξ απορρήτων φίλος μου, τυχαίνει να είναι διερμηνέας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Συνοδεύοντας σ' ένα ταξίδι τον (τότε) ευρωβουλευτή Καρατζαφέρη, ο τελευταίος του χάρισε μια γραβάτα με το λογότυπο του ΛΑ.Ο.Σ. !!!
Ο κολητός μου, θεώρησε σκόπιμο να την προωθήσει σε μένα...
Έτσι βρέθηκα με μια γραβάτα του ΛΑ.Ο.Σ. !!!
Οποία τιμή!

Sorry για την κατάχρηση του χώρου.

irlandos είπε...

@ fegia

Καλημέρα κι ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο με τις ενδαφέρουσες στηλίστικες ιδέες. Δεν τίθεται κανένα θέμα κατάχρησης του χώρου.

Πολύ ενδιαφέρουσα και η ιστοριούλα με τη γραβάτα-δώρο-εξαίρεση με το λογότυπο του Καρατζαφέρη. Σε λίγα χρόνια θα έχει συλλεκτική αξία!

Φιλικά,
Ιρλανδός

pendulum είπε...

Εγώ θεωρώ τις γραβάτες τρε σικ..εφόσον συνδυάζεται με την κατάλληλη περίσταση.Σε μια εποχή που η προχειρότητα βασιλεύει..είναι όμορφο να βλέπεις τέτοια στοιχεία , να κάνουν τον άλλο να ξεχωρίζει.Είναι σαν ένα ωραίο αξεσουάρ στις γυναίκες. Όμως,αν πρωί πρωί βγει η άλλη με κοστούμι και δεκάποντο...θα είναι last year.Το ίδιο συμβαίνει και με τους άντρες που η δουλειά τους δεν επιβάλλει τις γραβάτες καθημερινά.
Είναι πολύ προσωπικό δώρο,ίσως πιο προσωπικό και από το άρωμα.Πρέπει να ξέρεις απ'έξω και ανακατωτά τον άλλο,πριν το τολμήσεις.
Ο μπαμπάς μου πριν χρόνια ,μου έμαθε να δένω γραβάτες [μην τυχόν και μου χρειαστεί].Είναι φοβερή η μαεστρία με την οποία δένουν και λύνουν.Άλλες εποχές,άλλα γούστα...
Καλό απόγευμα Ιρλανδέ:)

mahler76 είπε...

είναι να φορέσω γραβάτα στις 27 Δεκέμβρη σε ένα γάμο και από τώρα το σκέπτομαι...

wilma είπε...

Μα ξαναρωτώ: έχεις γενέθλια? γιατί οι γραβάτες πέφτουν βροχή?
επίσης ξαναρωτώ: πως είναι δυνατόν να τους ενέπνευσες την ιδέα ότι χρειάζεσαι γραβάτα?
μπορώ να φανταστώ πολλά πράγματα για δώρα που μπορεί να σου άρεσαν, αλλά γραβάτα No way! δεν είναι αυτό δώρο για σένα αγαπητέ μου!
ένα cd ίσως με πουλιά του Αμαζονίου? :))))))))

irlandos είπε...

@ nana**

Ίσως και να ισχύει αυτό που λες για "άλλες εποχές, άλλα γούστα".
Πάντως η γραβάτα φαίνεται να επιβιώνει διαχρονικά, μάλλον καλά, ως σύμβολο.

Αυτό πάντως που σίγουρα επιμένει αναμφισβήτητα να διατηρεί τη διαχρονικότητά του είναι το "κλαμπ" (ή όπως αλλιώς το λέγαν παλιά).

Φιλικά,
Ιρλανδός

irlandos είπε...

@ mahler76

Εεε καλά τώρα, μην γίνεσαι και υπερβολικός !!

irlandos είπε...

@ wilma

Δεν έχω τώρα γενέθλια. Τα γενέθλιά μου είναι το Μάιο.

Ορίστε, φαγωθήκατε μερικοί-μερικοί να βρέξει και τελικά ... "οι γραβάτες πέφτουν βροχή" (χα χα).

Τώρα, το γιατί ορισμένοι επιμένουν να μου χαρίζουν γραβάτα, νομίζω μάλλον πρόκειται για υπενθύμιση του club membership.

Πάντως, ας μην τους κατηγορούμε. Αν μου χάριζαν ένα καλό cd με πουλιά του Αμαζονίου, το πιο πιθανό θα ήταν να το έχω ήδη. Αν δεν το έχω, πάει να πει ότι μάλλον δεν ήταν αρκετά καλό (βλέπε πιο πάνω απάντηση προς Artanis)

Βέβαια, αν μου χάριζαν ένα βιβλίο για τους ινδιάνους του Αμαζονίου, τότε αλλάζει το πράγμα ...

wilma είπε...

Τώρα κοίτα να δεις τι θα πάθεις: (θα αρχίσω να παρακαλάω) "καλέ κύριε αφωύ έχετε CD με τα πουλιά του Αμαζονίου, μπας κι έχετε κανένα με βροχή? (ότι του Αμαζονίου, και της Τούμπας στη Θεσσαλονίκη μας κάνει). Ψάχνω να βρω τόσα χρόνια αλλά πουθενά! ή έστω ένα site που να συστήνετε με τέτοιους ήχους!
(ήταν τόοοοσο υπουλο σχέδιο!)

irlandos είπε...

@ wilma

Τελικά νομίζω ότι μια σημαντική παράμετρος του προβλήματός μου είναι ότι δίνω μια λάθος εικόνα του εαυτού μου, στους άλλους.

Κάποιοι νομίζουν ότι είμαι ο τύπος που του αρέσουν οι γραβάτες. Άλλοι νομίζουν ότι είμαι ... ένας μαύρος που πουλάει CD στο Μοναστηράκι !!

Έλα μου όμως που τώρα είναι σειρά σου να "πάθεις":

Ναι, έχω ήχους βροχής σε τροπικό δάσος (νομίζω από την Κένυα), ήχους καταιγίδας καθώς και ανέμου...

Για την Τούμπα Θεσσαλονίκης, θα πρέπει να γίνεις πιο συγκεκριμένη: βροχή στην Άνω Τούμπα ή στην κάτω Τούμπα θέλεις ?

Γκια σένα Κερία, μόνο 5 εμπρώ !

faraona είπε...

Ιρλανδε μου μια χαρα δωρο ειναι καλε!Αν δεν τις θελεις καποια στιγμη θα μου τις φερεις και θα σου κανω εγω ενα ριχταρι πατσγουορκ μουρλια για τον καναπε σου!!

Χεχε!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Κατάλαβα! Ακυρη η ψυχαναλυτικά αξία της γραβάτας! Shit!

irlandos είπε...

@ faraona

Η ιδέα με το πάτσγουορκ ριχτάρι μου ακούγεται καλή. Μάλλον είναι η μόνη καλή λύση που έχω ακούσει μέχρι στιγμής για να αξιοποιήσω τη μεγάλη συλλογή άχρηστων γραβατών.

Η άλλη εναλλακτική λύση είναι να ανοίξω μαγαζί με γραβάτες.

irlandos είπε...

@ βιολιστής στη στέγη

Μην ανησυχείς. Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να ψυχαναλύσεις το σχεδιαστή τής κάθε γραβάτας...

katerina είπε...

Πότε έχεις γενέθλια Ιρλανδέ;;;;

Καταλαβαίνεις ότι με προκαλείς....και όπως έλεγε και κάποιος...... έτσι εκει απο τα μερη σου "μπορώ να αντισταθω στα πάντα εκτός από τον πειρασμό"

irlandos είπε...

@ katerina

Καλησπέρα Κατερίνα.
Καιρό έχουμε να τα πούμε.
Νομίζω ότι η ερώτησή σου προσκρούει σε ... ευαίσθητα ιντερνετικά δεδομένα. Αν ήθελα να δημοσιοποιήσω το πότε ακριβώς είναι τα γενέθλιά μου, θα το είχα ήδη κάνει στο profile μου.

Ισχύει πάντως η απάντηση που έδωσα σε σχόλιο πιο πάνω, δηλαδή ότι είναι μέσα στο μήνα Μάιο - νομίζω ότι αυτό πρέπει να φτάνει προς το παρόν, για να καλύψει ... την αδυναμία "αντίστασης στον πειρασμό".

Φιλικά,
Ιρλανδός

wilma είπε...

λοιπόν έχουμε και λέμε: 5 ευρώ για τη βροχή του Αμαζονίου, 5 ευρώ για την καταιγίδα κι άλλα 5 για τους ανέμους, σύνολο 15 ευρώ! Επωλήθη!

irlandos είπε...

@ Wilma

Εντάξει κερία, εγκώ πουλήσει εσένα τρία σιντί - γκια σένα μόνο ντέκα εμπρώ και τα τρία !

Theogr ο κηπουρός είπε...

Προχθές πάντως ήρθατε χωρίς γραβάτα. Λυπάμαι που δεν μπορέσαμε να μιλήσουμε και κατ' ιδίαν σχεδόν δίπλα καθόμασταν. Την επόμενη φορά ελπίζω. Να χαίρεσαι την οικογένεια σου. Ο ψηφιακός μαθητής -ο γιος σου -άπαιχτος. Καλή εβδομάδα.

irlandos είπε...

@ theogr κηπουρός

Αγαπητέ μου Κηπουρέ,
Ούτε που το κατάλαβα ότι καθόμασταν κοντά. Καλά το έγραψες και στο Ξεμπλογκάρισμα, την επόμενη φορά θα πρέπει να φοράμε ταμπελάκια!!

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,
Να'σαι πάντα καλά,

Φιλικά,
Ιρλανδός

Theogr ο κηπουρός είπε...

Η Μαρία Τζιρίτα έχει βάλει φωτογραφίες. Είμαι ο καραφλός γεματούλης δεξιά. ( Εγώ είχα καρτελάκι άλλα ντράπηκα να το φορέσω). Καλό μήνα.