Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Νηστείες και ασθένειες της εποχής


Ο Οκτώβρης κοντεύει να τελειώσει, 22 του μηνός σήμερα.
Κάθε χρόνο κάπου στα μέσα αυτού του μήνα, το παίρνω απόφαση ότι το καλοκαίρι τελείωσε. Οι μέρες έχουν αρχίσει να μικραίνουν αισθητά, όμως ο αμείλικτος οιωνός είναι τα κιτρινισμένα φύλλα. Ακόμα κι αν δεν φορέσαμε τα μάλλινα, ακόμα κι αν συνεχίζουμε να φοράμε κοντομάνικα, τα φύλλα άρχισαν να πέφτουν.

Τα νεκρά φύλλα, Les feuilles mortes, του Jacques Prevert (στο μυαλό μου οι στίχοι αυτοί θα υπάρχουν αποκλειστικά και μόνον ως τραγούδι, τραγουδησμένοι από τη φωνή του Υβ Μοντάν).


Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
Les souvenirs et les regrets aussi.
……………………………………
C'est une chanson qui nous ressemble
Toi, tu m'aimais et je t'aimais
Et nous vivions tous deux ensemble
Τοi qui m'aimais, moi qui t'aimais.
Μais la vie sépare ceux qui s'aiment
Tout doucement, sans faire de bruit
Et la mer efface sur le sable
Les pas des amants désunis.

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
Les souvenirs et les regrets aussi.

Ο Οκτώβρης κοντεύει να τελειώσει και η αρχειοθήκη του ιστολογίου μου με πληροφορεί ότι, μέχρι τώρα, στο μήνα αυτό, έχω γράψει μόνο ένα post κι αυτό στα βιαστικά. Οι πολλές δουλειές και οι στεναχώριες, ιδίως αυτές οι τελευταίες, φταίνε εν μέρει γι’ αυτό. Επίσης φταίει και η συνεπακόλουθη έλλειψη διάθεσης. Όμως, πιστεύω ότι κυρίως φταίει η πρόθεσή μου να ... «νηστέψω» από την ανάρτηση νέων posts.

Και δεν είναι ότι δεν έχω θέματα. Κάθε άλλο. Έχω πολλά, μέσα στο μυαλό μου, καθώς και μερικές συμπαραγωγές «στα σκαριά» που περιμένουν να έρθει η αναγκαία διάθεση για την τελική επεξεργασία τους ώστε να δημοσιευτούν. Όμως ... «νηστεύω»! Ηθελημένα, συνειδητά.

Βέβαια, όπως και σε κάθε άλλη νηστεία, έτσι και εδώ, υπάρχουν οι «νηστίσιμες συνταγές» που φρόντισαν ώστε να μην μείνω νηστικός: Έμπαινα λοιπόν σε αρκετά μπλογκς, βιαστικά και «στα κλεφτά», καμιά φορά άφηνα κάποιο σχόλιο, έπαιρνα και τα e-mails μου...
Μα μου ήταν αδύνατο να γράψω ένα νέο κείμενο για post.
Ούτε καν σημειώσεις δεν κράτησα αυτές τις μέρες.

Στράφηκα σε άλλες ασχολίες και κυρίως αναζήτησα την ηρεμία που μου προσφέρει ένα άλλο αγαπημένο μου χόμπυ, αυτό της κηπουρικής. Φύτεψα βολβούς για την ανοιξιάτικη ανθοφορία, κλάδεψα, ξεβοτάνισα ... Αν κανείς από εσάς είδε σε κάποιο μπαλκόνι έναν τρελό να μεταφυτεύει και να κλαδεύει μες στη νύχτα, εγώ ήμουν !! Γενικά πάντως, πίστευα και πιστεύω ότι τέτοιες εργασίες (κλαδέματα, σκαψίματα, βαψίματα κλπ) βοηθούν το μυαλό να χαλαρώσει και να ηρεμήσει. Έτσι και έγινε.

Μια τελευταία διαπίστωση, ως προς αυτήν τη μερική αποχή από τη μπλογκόσφαιρα, είναι ότι η τακτική της «νηστείας» είναι αρκετά συχνή αυτήν την εποχή, καθώς ακολουθήθηκε ή και ακολουθείται περιστασιακά από πολλούς, μεταξύ των οποίων βέβαια κι εγώ. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι, εξετάζοντας το φαινόμενο με επιδημιολογικούς όρους, αυτό τείνει να λάβει το χαρακτήρα ασθένειας, ίσως μάλιστα και ... μεταδοτικής! Δεν αποκλείεται να πρόκειται για μια ακόμα «φθινοπωρινή ίωση».

Εγώ μάλλον φαίνεται ότι σιγά - σιγά την ξεπερνάω. Καθώς η διάθεσή μου επανέρχεται, δύο πράγματα μου έμειναν από αυτές τις περασμένες μέρες: η υποστήριξη των φίλων που απέκτησα στη μπλογκόσφαιρα και μια παράξενη όρεξη για ντολμαδάκια. Και μάλιστα γιαλαντζί!

Προσθήκη στο post: Επειδή οι στίχοι δεν εκτιμήθηκαν αρκετά, σήμερα βρήκα το καταπληκτικό video με το τραγούδι ...

16 σχόλια:

Spy είπε...

Φίλτατε συνιστολόγε και συνκηπουρέ.
H εποχή είναι πράγματι παράξενη (και προσωπικώς τον ανάδρομο Eρμή τον έχω και ψιλοχεσμένο). H ίωση αυτή που λέτε όντως κυκλοφορεί. Eμένα μου πέρασε ξώφαλτσα. Aλλά ευτυχώς δεν είναι άκρως επικίνδυνη. Mε λίγες κομπρέσσες (που τις θυμήθηκα τώρα αυτές;), λίγο τήλιο (ήμαρτον Θεέ μου...) και πολλή θαλπωρή από οικείους και αγαπημένους, εύκολα θα ξεπεράσουμε και αυτόν τον σκόπελο.
Kαλό κουράγιο.

(μήπως σας περίσεψε κανένας βολβός διότι μου ξέμεινε μια άκρη στη δεξιά ζαρντινιέρα;)

irlandos είπε...

Αγαπητέ Spy,

Αρχικώς, τρέφω κι εγώ ακριβώς τα ίδια συναισθήματα για τον "ανάδρομο Ερμή".

Ξώφαλτσα ??
Πώς ξώφαλτσα δηλαδή ?
Μάλλον εννοείς ότι ούτε που σε ακούμπησε. Μιλάμε καθόλου!!

Είσαι από τους πολυγραφότερους μπλόγκερς φίλε Spy. Όσπου να βρώ καιρό να σχολιάσω κάποιο post σου, όταν ξαναμπώ στο μπλογκ σου έχει κάνει δυο-τρεις άλλες νέες αναρτήσεις, κάθε μία με καμιά 40ριά σχόλια. Όσπου να βρω τον αναγκαίο χρόνο για να τα διαβάσω όλα αυτά και να ενημερωθώ, τσουπ νάσου και νέο post.

Ήμαρτον, λέμε, ήμαρτον ...

Κατά τα άλλλα, έχω κάτι βολβούς από φρέζιες και μανουσάκια, αν ενδιαφέρεσαι.

Φιλικά,
Ιρλανδός

βιολιστης στη στεγη είπε...

Φίλε μου Ιρλανδέ,
το μπλόγκινγκ έχει ένα κοινό με το φύτεμα των βολβών: και τα δύο για να "ανθίσουν" πρέπει να γίνονται στην ώρα τους.
Καλό βράδυ και καλό φύτεμα!

Μαριλένα είπε...

όλα περνάνε. όλα.
αυτος ο χρονος, βοηθαει πολύ, όμως, ε;
:)

irlandos είπε...

@ Βιολίστρια

Για το φύτεμα (όπως και για το κλάδεμα, το ξεβοτάνισμα κλπ) ισχύει αυτό που λες. Για το μπλόγκινγκ, δεν είμαι τόσο σίγουρος. Σε πολλές περιπτώσεις, η αναβολή μιας ανάτρησης δεν είναι καθόλου ζημιογόνα. Ίσως μάλιστα και να είναι προς όφελος της ποιότητας της ανάρτησης.

Και κάτι ακόμα: Αν παραμελήσεις έναν κήπο, μετά δεν μπορείς, όταν σου ξαναέρθει η διάθεση να επιστρέψεις και περιμένεις ότι όλα θα είναι όπως τα άφησες. Αντίθετα, στα μπλογκς αυτό γίνεται (εγώ τα βρήκα όλα όπως ακριβώς τα άφησα, χα χα).

Φιλικά,
Ιρλανδός

irlandos είπε...

@ Μαριλένα

Ο χρόνος βοηθάει, όλοι το λένε...

Δυστυχώς όμως καλή μου Μαριλένα, υπάρχουν και περιπτώσεις σοβαρών προβλημάτων (υγείας και όχι μόνον) που ο χρόνος αντί να τα γιατρεύει, μάλλον τα χειροτερεύει.
Τέλος πάντων, δε χρειάζεται να σε στεναχωρήσω κι εσένα βραδιάτικα.

Σε ευχαριστώ που με σκέφτηκες και με επισκέφτηκες,

Φιλικά,
Ιρλανδός

wilma είπε...

όσον αφορά τη νηστεία ξέρεις την άποψή μου: ήμουν από τις πρώτες που με έπιασε το κλίμα (το οποίο στράβωσε-αλλα αυτό είναι άλλο κλήμα)και δεν με έχει αφήσει. Το καλοκαίρι έχει μεγάλες μέρες και πολλές ώρες. Ο χειμώνας αντίθετα τα έχει όλα μικρά. Διότι ακόμη κι οι μεγάλες νύχτες του είναι μικρές αφού προσπαθούν να χωρέσουν τη μισή μέρα μέσα τους. (Ληγμένα έχω πάρει είναι δεδομένο). Οπότε σε λίγες ώρες δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. και θα καταλήξεις να μειώσεις αυτά που φωνάζουν λιγότερο :)

και ας πάω στο θέμα μας (τόση ώρα τι έλεγα?). Ξέρεις το έχεις αναφέρει ξανά το θέμα της κηπουρικής και δεν πρόλαβα να κάνω μπλοζόν, να αρπαχτώ από τη φράση σου και να σου πω: Τρελλαίνομαι με τους αγγλικούς κήπους που τα φυτά και τα λουλούδια είναι στριμωγμένα το ένα πάνω στο άλλο και βλέπεις μια πανδαισία από χρώματα, σχέδια και σχήματα. οπότε μπορείς να με βοηθήσεις να φτιάξω ένα τέτοιο μπαλκόνι στην Ελλάδα?
Σίγουρα μπορεί να γίνει διότι είχα δει μια επιτυχημένη βερσιόν στην Κέρκυρα. Αρα? σε παρακαλώ πες ναι πες ναι!
Σημαντική προειδοποίηση: έχω ξεράνει 5 γλάστρες με γεράνια (τα οποία πλασάρονται για ανθεκτικά φυτά) και 2 κάκτους. Συμπέρασμα: να βρούμε λουλούδια και φυτά που να αντέχουν στην κακουχία. (ζωγραφιστά, πλαστικά, υφασμάτινα, ή ακόμη καλύτερα γύψινα).
Σε φιλώ και χάρηκα που μπηκες να μας πεις τα νέα σου.
(λίγο μακρύ βγήκε αυτό, αλλά είναι από τον ενθουσιασμό).

irlandos είπε...

@ Wilma

Μπορώ να σας χαλάσω εγώ χατήρι, υπουργίνα μου ?

Εδώ κοτζάμ διαδήλωση οργάνωσες για να πετύχεις την "επιστροφή του Ιρλανδού" (βλ. σχόλια στο προηγούμενο post) και θα σ' αφήσω παραπονεμένη ?

Λοιπόν εντάξει, μετά τα CD με τους ήχους της βροχής, παρέχουμε και συμβουλές κηπουρικής !

Βέβαια το μπαλκόνι στηλ "αγγλικού κήπου" με φυτά ... λοκατζήδες που να μην παθαίνουν τίποτα, είναι πραγματική πρόκληση. Κάτι θα κάνουμε όμως.

Ξεκινούμε από τα βασικά χαρακτηριστικά του μπαλκονιού (διαστάσεις, βλέπει προς βορά ή νότο, σκιερό ή ηλιόλουστο, κλπ).

Μετά διαλέγουμε φυτά που να αντέχουν σ' αυτές τις προδιαγραφές και ταυτόχρονα να ανταποκρίνονται στις προτιμήσεις μας (π.χ. πρασινάδες ή φυτά με έντονη ανθοφορία, αναρριχητικά ή όχι, αρωματικά ή όχι κλπ).

Τέλος, προτείνω να προτιμήσεις είδη που δεν θέλουν πολλή περιποίηση (κλάδεμα, λίπανση).

Ααα ναι. Μην το ξεχάσω βάλε και ένα αυτόματο πότισμα.

Αυτά προς το παρόν,

Φιλικά,
Ιρλανδός

Sophia Kollia είπε...

Πόσο σε καταλαβαίνω! Και μένα είχε αδειάσει το μυαλό μου, από τα ίδια που λές. Ελπίζω να ξεπεραστούν γρήγορα τα όποια προβλήματα, και με κουράγιο και κέφι να συνεχίσεις σε ότι κάνεις. Έχουμε και παιδιά ε? Δεν μπορούμε να είμαστε πολύ καιρό down.
καλημέρα

irlandos είπε...

@ Sofia

Όπως είδες επέστρεψα.
Και σχεδιάζω τετραήμερη εκδρομή (ναι, θα πάρω και μια μέρα άδεια) σε βουνό της Πελοποννήσου.
Επίσης, ετοιμάζω και νέο post.
Ελπίζω να προλάβω, πριν φύγω ...

Χαίρομαι που κι εσύ επέστρεψες στη μπλογκόσφαιρα,

Φιλικά,
Ιρλανδός

Adamantia είπε...

Αισθανομαι οτι με πιανει ο ιος και δεν θελω να γραψω τιποτα, νομιζω ομως οτι θα μου κανει καλο. Ευχομαι να περασουν γρηγορα ολα.
Καλημερα!

Ανώνυμος είπε...

Καλώς ήρθες και πάλι.
Σαν mama έχω να πω ότι συμφωνώ απόλυτα περί νηστείας και αποχής- χρειάζεται να κάνουμε focus μέσα μας κατά καιρούς δύσκολους...
Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου καλή φθινοπωρινή διάθεση, υγεία και αισιοδοξία, πίστη και ελπίδα.
Οι συμβουλές περί κηπουρικής ανεκτίμητες!
Μια καλή, ζεστή και δυνατή καλημέρα

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Φταίει το Φθινόπωρο για ότι μας συμβαίνει
που όλα τ' αναστάτωσε και όλα τα "κονταίνει"

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Fegia είπε...

Αγαπητέ μου, όλοι ψιλοπερνάμε ανάλογες μικρο-ιώσεις...
Προσωπικά, επειδή είμαι και οπαδός της Ομοιοπαθητικής, τις αντιμετωπίζω ...συνεχίζοντας να παίζω με τις λέξεις και τα πενάκια...

Καλό βράδυ
:)

irlandos είπε...

@ adamantia

Απ' ότι βλέπω χαίρεις άκρας υγείας και μάλιστα έκανες σήμερα και μία πολλή ενδιαφέρουσα βιββλιοπαρουσίαση.
Καλά τα λέει η Μαμά Ντάλτον (βλ. πιο κάτω).


@ mamadalton

Καλώς την.
Ευχαριστώ για το σοφό σχόλιο και τις θερμές ευχές.


@ φύρδην-μίγδην

Ωραίο τα στιχάκια σου Γλαρένια.
Δεν νομίζω ότι το καημένο το φθινόπωρο φταίει για όλα, αλλά πάντως επαναλαμβάνω, ωραία τα στιχάκια. Ευχαριστώ για το φιλί και τις γλαρένιες αγκαλιές.


@ fegia

Ίσως στις περιπτώσεις αυτές, η "ομοιοπαθητική" (όπως και η κηπουρική) βοηθούν σημαντικά.
Καλό βράδυ και σε σένα.

Χουλκ είπε...

Εκπληκτικός ο Μοντάν.
Από το τραγούδι κρατάω το
"Les souvenirs et les regrets aussi".
Ελπίζω από δω και πέρα να σωρεύετε μονάχα αναμνήσεις, ενώ τις λύπες να τις έχει ήδη πάρει μακριά ο φθινοπωρινός άνεμος.