Οι ειδήσεις που αφορούν στη διεθνή οικονομική κρίση, είναι το κύριο θέμα συζήτησης των συναδέλφων μου στο γραφείο αυτές τις μέρες: η κατάρρευση της Ισλανδικής οικονομίας, οι παρεμβάσεις των διαφόρων κυβερνήσεων, οι εγγυήσεις (ή μη) των καταθέσεων και βεβαίως ο CEO της πρόσφατα πτωχευμένης Lehman Brothers.
Ειδικά αυτός ο τελευταίος. Και οι δηλώσεις του. Και το τεράστιο bonus που εξασφάλισε για τον εαυτό του, λίγο πριν κλείσει «το μαγαζί».
Αυτός ο «πώς τον λένε, πώς τον λένε…», επαναλάμβαναν οι συνάδελφοί μου, που θυμόντουσαν καλά την περίπτωσή του όχι όμως και το όνομά του.
Πώς τον λένε, πώς τον λένε…
Αυτός ο CEO της Lehman Brothers τέλος πάντων, έλεγαν και ξανάλεγαν.
Πώς τον λένε, πώς τον λένε…
Αυτός ο CEO της Lehman Brothers τέλος πάντων, έλεγαν και ξανάλεγαν.
«Πάντως δεν τον λένε George Bailey», τους είπα σε μια στιγμή βιαστικά και ξαναγύρισα στη σιωπή μου και στην εργασία που αυτόν τον καιρό ετοιμάζω.Για όσους λοιπόν δεν ξέρουν, αυτός είναι ο George Bailey, ο χαρακτήρας της ταινίας του Frank Capra «It’s a Wonderful Life», που ερμήνευσε θαυμάσια ο James Stewart.
Δεν προλαβαίνω τώρα να γράψω περισσότερα για την ταινία αυτή (που μου τη θύμησαν οι εξελίξεις της επικαιρότητας - ειδικά τη σκηνή με τα χρήματα του μήνα του μέλιτος). Γι’ αυτό και θα περιοριστώ προς το παρόν στο να αναρτήσω κάποιες φωτογραφίες, καθώς και να δώσω το link της google, όπου μπορεί κανείς να την δει ολόκληρη δωρεάν
Αφιερωμένο σε όσους - μαζί με μένα - θυμούνται τον George Bailey και την ταινία αυτή.
25 σχόλια:
Κατι μου λέει ότι ....θα την εμπεδώσουμε την ταινία...αυτήν την εποχή.
Ευτυχώς το blogging, είναι φτηνο hobby, μια ρημασδοσυνδεση χρειάζεται....
Κανονικά, είχα σκοπό μία από αυτές τις μέρες να αναρτήσω ένα post που έχω ετοιμάσει με θέμα τον πόθο (ναι, καλά διαβάσατε) και ένα άλλο με θέμα τα παράξενα κατοικίδια.
Όμως, κάτι λίγο οι δουλειές, κάτι οι συζητήσεις των συναδέλφων που μου έχουν ζαλίσει τα αυτιά, κατέληξα να γράψω το σημερινό απογευματινό κείμενο, έχοντας προηγουμένως κάνει τη συνειρμική σύνδεση με τη συγκεκριμένη ταινία του Frank Capra.
Επί τη ευκαιρία να αναφέρω ότι το εν λόγω "παλικάρι", ο ο CEO της Lehman Brothers, λέγεται Richard Flud (είναι ο εικονιζόμενος στη δεύτερη φωτογραφία - δεξιά). Λίγο πριν την πτώχευση της Lehman Brothers, εξασφάλησε για τον εαυτό του, χρηματικό bonus περίπου 480.000 δολαρίων!!
αδυναμία μας ο Κάπρα αγαπητέ :)
All time classic...
Have a nice day
if money talks,
now it stays mute
and we talk.
Bεβαιως και την εχουμε δει την ταινια οπως και ολες του Καπρα.
Χθες ανακαλυψαν οτι απ'την ωρα που τους εδωσαν στη ΑΙG τα λεφτα των Αμερικανων φορολογουμενων για να σωθουν,καποια στελεχη εκαναν εξοδα σχεδον 500,000 δολλαριων για παραμονη σε πολυτελη θερετρα. Αυτο ουτε ο Καπρα δεν θα το εχει προβλεψει!
Αυτή η ταινία είναι τόσο ωραία! κι έχω τόσα χρόνια να τη δω :((((
Επίσης ξέρεις ποια άλλη έχω στο πακέτο των νοσταλγικών ταινιών Χόλυγουντ? Αυτή που η ντέμπορα κερ δίνει ραντεβού με τον γκάρυ κούπερ (?? αμάν πια αυτό το αλτσχάιμερ) στο εμπάιαρ στέιτ. Κάτι με affair λέει στον τίτλο. Ευτυχώς που θυμήθηκα τι θέλω να γράψω διότι αυτό το σχόλιο θα μπορούσε να είναι ένας ύμνος στην αμνησία.
Αρχικώς θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη που απαντώ (και θα συνεχίσω να απαντώ) με καθυστέρηση στα σχόλιά σας. Δυστυχώς, αυτό το διάστημα έχω πολλή δουλειά κι έτσι το μπλόγκινγκ περνάει εκ των πραγμάτων σε δεύτερη μοίρα. Τα μηνύματα πάντως τα διαβάζω, έστω και με καθυστέρηση, κατά τη φάση του moderation. Επίσης, προσπαθώ που και που να διαβάζω τα posts στα αγαπημένα μου μπλογκς, έστω κι αν τελικά δεν προλαβαίνω να σχολιάσω.
Φιλικά,
Ιρλανδός
@ katerina
Μια "ρημαδοσύνδεση" χρειάζεται όπως λες. Ααα ναι: Και αρκετό χρόνο !!
@ Μαριλένα
Αδυναμία και πολλών άλλων μπλογκερς, απ' ότι βλέπω.
Υ.Γ.: Χαιρετισμούς στις μπλογκερς-κόρες σου.
@ Χουλκ
All time classic indeed. Especially during bad times !
@ Sofia
I don’t know if it ever stays mute.
I also don’t know if we (who? the people?) can contribute to the solution of this crisis just by talking.
Anyway, I hope for the best.
@ Adamantia
Ειδικά ο Κάπρα, μάλλον δεν θα σκεφτόταν κάτι τέτοιο.
@ Wilma
Αν θες μπορείς να απολαύσεις ολόκληρο το "It’s a Wonderful Life", στο λινκ που έχω βάλει στο post.
Η άλλη ταινία που αναφέρεις, πρέπει μάλλον να είναι το "An affair to remember" (τί έχετε πάθει όλες οι γυναίκες μ’ αυτό?) Κατεξοχήν "chick flick" !!
Όσο για τον "ύμνο στην αμνησία", μην ανησυχείς, συμβαίνει κατά καιρούς σε όλους μας.
Είχα πολύ καιρό να δω την ταινία και την είχα ξεχάσει..
Με το λινκ που μας έδωσες την ξαναείδα...
και συγκινήθηκα πάρα μα πάρα πολύ..
Η ταινία έχει δίκαιο..και είναι αφάνταστα ρεαλιστική...
Ισως την είχε δει και ο νομπελιστας απο το Μπαγκλαντες,
ο οικονομολόγος Μουχάμαντ Γιουνούς που ίδρυσε την Τράπεζα Grameen, την «Τράπεζα των Φτωχών» που έχει χρηματοδοτήσει εκατομμύρια φτωχούς,και τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για την προσφορά του στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη των αναπτυσσόμενων χωρών.
Οι καιροί είναι δύσκολοι...
το ξέρουμε...
απλά πρέπει να βλέπουμε και τους εναλλάκτικούς τρόπους σκέψης και ιεράρχισης των αξιών μας..
Να' σαι καλα.. που μας το θύμησες..
Ευχαριστώ..
500 χιλιάδες δολάρια... χαχαχα αυτά θα είναι πενταροδεκάρες για τον κύριο!
22.000.000 λέει εδώ ότι πήρε! Δικαιολογημένα θα μας πει μια και αύξησε τα κέρδη της εταιρείας του κατά 5% στα 4 δις. Μόνο που όλο αυτό ήταν φούσκα.
Πάντα έτσι γίνεται όμως. Όσο η φούσκα φουσκώνει αυτοί οι επιτήδειοι που τη φυσάνε τσεπώνουνε χρήμα με ουρά. Όταν σκάει η φούσκα την πληρώνει όλος ο κόσμος.
Αλλά αυτός ο "όλος ο κόσμος" πάντα πληρώνει και ποτέ δε μιλάει.
Στην Ελλάδα με τη φούσκα του χρηματιστηρίου, απ'ότι έχω ακούσει, άλλαξαν χέρια περισσότερες περιουσίες από ότι στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο; Και τί έγινε; Έγινε μήπως καμμιά επανάσταση;
Αυτή είναι η τελειότητα των σύχγρονων δημοκρατιών! Αν πραγματοποιούσε ανάλογης έκτασης κλοπή/φορολογηση/αφαίμαξη ένας ηγεμόνας θα είχε πολύ μεγάλη δυσκολία να κρατήσει το κεφάλι του στη θέση του. Ενώ τώρα που έχουμε δημοκρατία, τί να πεις; Ποιανού το κεφάλι να πάρεις; Θα συσταθούν επιτροπέεες, θα γίνει εξέταση των πραγμάαατων και φέξε μου και γλύστρισα... Φέξε δηλ. αλλά λίγο να κάνουμε και οικονομία στο ρέυμα.
@ akanonisti
Χάρηκα πολύ που το post μου σου έδωσε την ευκαιρία να ξαναδεις την ταινία αυτή. Παρότι άθεος και ρεαλιστής, συγκινούμαι κι εγώ με το "It’s a Wonderful Life".
@ eryx-t
Εμείς τα' παμε κι από κοντά καλέ μου Έρυξ - έτσι είναι οι τύποι αυτοί, τα τσεπώνουνε χοντρά ακόμα κι όταν το καράβι βουλιάζει (σωστή η διόρθωση: τελικά το συνολικό ποσό είναι 480 εκατομμύρια και όχι χιλιάδες)
Δεν την έχω δεί τη ταινία, αλλά διακρίνω μιά διαφορά : Ο Στιούαρτ υποδύεται, ο άλλος "τό'χει"! Η φάτσα κάνει ΜΠΑΜ!
@ Βιολίστρια
Ο George Bailey, ο χαρακτήρας που ενσαρκώνει ο James Stewart στην ταινία αυτή, είναι το ακριβώς αντίθετο του Richard Flud (της Lehman Brothers).
Πάντως αξίζει να κάνεις το "κλικ" στο λινκ που έχω βάλει και να τη δεις την ταινία - πίστεψέ με αξίζει! Αν δεν κάνω λάθος εκτίμηση, έχοντας διαβάσει τα πρόσφατα posts σου, είσαι ευαίσθητος άνθρωπος και μάλλον θα σε αγγίξει η ταινία αυτή, όπως άγγιξε και όλους εμάς (Κατερίνα, Μαριλένα, Χουλκ, Αδαμαντία, Wilma κ.α.).
Φιλικά,
Ιρλανδός
Να είσαι σίγουρος ότι θα τη δώ! Σ' ευχαριστώ!
Ιρλανδέμου καλησπέρα...Την έχω δει την ταινία,και έιναι ένα αριστούργημα...
Να είσαι καλά,και να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ...
ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΙΡΛΑΝΔΟ!!!
ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΙΡΛΑΝΔΟ!!!
(αυτό αγαπητέ μου είναι πορεία που έχουν οργανώσει οι ψηφοφόροι μου).
έτσι για να μη νομίζεις ότι εμείς οι υπουργοί καθόμαστε με δεμένα τα χέρια.
@ Βιολιστής στη στέγη
Enjoy it !!
Να' σαι καλά,
Καλό Σαββατοκύριακο.
@ artanis
Είναι όντως μια πολύ ωραία ταινία.
Επίσης, καλό Σ/Κ
(και καλά ξεμπερδέματα με το Δήμαρχο / πες μου αν μπορώ να κάνω κάτι).
@ Wilma
Ευχαριστώ για την μπλογκοδιαδήλωση, αγαπητή "υπουργίνα" μου.
Δυστυχώς, δεν μου βγαίνει κανένα καινούργιο post αυτόν τον καιρό. Εν μέρη, φταίει η πολλή δουλειά. Κυρίως όμως είναι "νηστεία". Ξέρεις εσύ. Είχα άλλωστε προειδοποιήσει και ζήτησα προκαταβολικά συγγνώμη γι' αυτό.
Όμως μπαίνω στα αγαπημένα μου μπλογκς και -που και που- σχολιάζω.
Φιλικά,
Ιρλανδός
Φίλε Ιρλανδέ "Μάιτ άγκατ" που λένε και στην Ιρλανδία (ξέχασα πώς το γράφουν), θα σε έχω υπόψιν μου...Σ' ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση...Καλή Κυριακή...
Καλησπέρα. Ξέρω, δεν παίζεις παιχνίδια. Μια που δεν έχεις νέο post εγώ θα σε καλέσω σε ένα και αν θες...Βασικά είμαι περίεργος και θέλω να δω τι θα απαντήσεις. Καλή εβδομάδα.
Φίλε Ιρλανδέ με την ταινία σου μου έφερες πίσω ωραίες αναμνήσεις, την εποχή που μαζεύαμε το χαρτζιλίκι για να δούμε καμιά ταινία. Την έχω δει πολλές φορές από τότε αλλά όχι τώρα τελευταία. Εκείνος που μου άρεσε πολύ είναι ο Thomas Mitchell, ένας χαρακτηριστικός τύπος που έπαιζε σε τέτοια έργα. Να είσαι καλά Ιρλανδέ. Gskastro
@ artanis
Ό,τι χρειαστεί, θα χαρώ να βοηθήσω, αν μπορώ. Ενημέρωσέ με. Είναι σπουδαία η δουλειά που κάνετε στην περίθαλψη των τραυματισμένων ζώων.
Καλή εβδομάδα εύχομαι,
Φιλικά,
Ιρλανδός
@ theogr
Αγαπητέ φίλε Κηπουρέ,
Γενικώς δεν παίζω σε μπλογκοπαιχνίδια, όπως ξέρεις. Αυτόν τον καιρό δεν είμαι και σε διάθεση για ο,τιδήποτε σχετικό. Πάντως, θα κάνω μια προσπάθεια, έστω και για μια σύντομη απάντηση, εδώ στα σχόλια του μπλογκ μου, αργότερα.
Προσεχώς, λοιπόν (σε λιγάκι, ή αλλιώς αύριο το πρωί).
@ gskastro
Αγαπητέ φίλε Κάστρο,
Βλέπω είσαι κι εσύ μέλος του κλαμπ των φίλων της ταινίας αυτής!
Πολύ χαίρομαι που πέρασες να πεις μια καλημέρα. Ελπίζω όλα να πηγαίνουν καλά στην περιπέτεια που περνάς. Να ξέρεις ότι κοιτάζω το μπλογκ σου και διαβάζω ότι γράφεις, ακόμα κι αν δεν σχολιάζω (π.χ. την παράσταση του τελευταίου post σου δεν την έχω δει - τι να πω ?)
Να' σαι πάντα καλά,
Ευχές,
Φιλικά,
Ιρλανδός
Φίλτατε Κηπουρέ,
Αν και κινδυνεύω να κατηγορηθώ για μεροληπτική εξαίρεση από τον κανόνα μου να μην συμμετέχω σε μπλογκοπαιχνίδια, απαντώ στην πρόσκλησή σου.
Λοιπόν, απ 'ότι είδα στο μπλογκ σου, το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει ως εξής:
Πρέπει να κάνω μία ερώτηση σε ένα φιλόσοφο, ένα μέντιουμ, ένα παιδί, μια παλιά αγάπη και τον καθρέφτη.
Γενική παρατήρηση: Μόνο η ερώτηση προς το παιδί με εξιτάρει ως πραγματική πρόκληση.
Τέλος πάντων, ξεκινώ με τον φιλόσοφο (ας πούμε ο αγαπητός μου Bertrand Russell). Ό,τι πίστευε και ό,τι είχε να πει, το είχε γράψει (όταν ζούσε). Από κει και πέρα, η ερώτηση, ή καλύτερα η συζήτηση με αυτόν, θα ήταν απλώς μια απόλαυση. Οπότε η ερώτησή μου θα ήταν "Μπορείς παρακαλώ να μου παραχωρήσεις ένα απόγευμα, για συζήτηση ? " (μην σε εκπλήσει ο ενικός, στα αγγλικά δεν υπάρχει πληθυντικός ευγενείας).
Δεν πιστεύω σε μέντιουμ, αστρολόγους, μάγους κλπ.
Οπότε μια απολύτως αναμενώμενη ερώτησή μου προς ένα μέντιουμ θα ήταν: "Γιατί δεν πας στο λιμάνι να δεις αν κουνιούνται οι βάρκες ? "
Η ερώτηση προς το παιδί...
Χμμ, δύσκολη περίπτωση, εξαρτάται από την ηλικία. Σίγουρα πάντως δεν θα ήταν το κλασσικό "πώς σε λένε".
Ίσως να το ρωτούσα: "Τί είναι αυτό που σε εμποδίζει από το να μου μιλήσεις στον ενικό ? "
Ερώτηση προς παλιά αγαπημένη:
"Τί κάνεις ? "
Μόνο αυτό. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη πιθανή ερώτηση που να έχει νόημα σήμερα.
Προς τον καθρέφτη μου:
"Ώρα για ξύρισμα λοιπόν ? "
Φιλικά,
Ιρλανδός
Δημοσίευση σχολίου