Αίσθηση έχει προκαλέσει στο πανελλήνιο η είδηση που μεταδόθηκε σήμερα (24/7/08) σχετικά με τους γιατρούς που συνταγογραφούσαν φάρμακα σε ασφαλισμένους του ΟΓΑ που έχουν πεθάνει.
Ο λόγος που η είδηση αυτή έχει συγκλονίσει τους πάντες, δεν είναι αυτός που αναφέρουν τα ΜΜΕ. Δεν πρόκειται περί απάτης των γιατρών.
Πρόκειται για μια αναμφισβήτητη απόδειξη μεταθανάτιας ζωής !! Όσοι δημοσιογράφοι δεν το πιστεύουν, ας ψάξουν λίγο «στην πιάτσα». Είναι βέβαιο ότι θα βρουν πεθαμένους να διατηρούν ενεργούς τραπεζικούς λογαριασμούς και χαρτοφυλάκια μετοχών. Επίσης, δεν είναι λίγοι οι μακαρίτες που συνεχίζουν να έχουν αυτοκίνητα και διαμερίσματα. Ή ακόμα και να εκδίδουν τιμολόγια παροχής υπηρεσιών. Ορίστε η απόδειξη (και μάλιστα διάτρητη) για τη μετά θάνατον ζωή!
Ο ιδιοκτήτης του παρόντος ιστολογίου, με γνωστές απόψεις περί αθεΐας, αναγκάζεται τώρα να αναθεωρήσει. Οι διάφορες θρησκείες έχουν τελικά δίκιο. Έτσι, μετανιωμένος, αποφασίζει από δω και πέρα να μην φροντίζει μόνο για τα απαραίτητα «προς το ζειν» αλλά και για τα «προς το θνήσκειν» (εννοώ κυρίως για το μετά από αυτό).
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ενταφίαζαν τους νεκρούς Φαραώ μαζί με φαγητά, ποτά και δούλους έτσι ώστε να μην τους λείψει τίποτα στην άλλη ζωή. Στη σύγχρονη Ελλάδα, λόγω έλλειψης χώρου στα νεκροταφεία, οι νεκροί δεν κηδεύονται με ταπεράκια γεμάτα από φαγητά, αλλά εξασφαλίζουν την επάρκεια αγαθών στη μεταθανάτια ζωή με τα βιβλιάρια καταθέσεων, τις μετοχές και όλα όσα προαναφέρθηκαν παραπάνω.
Μάλιστα, είναι τόσο μεγάλος ο κύκλος εργασιών στην άλλη ζωή ώστε ο Υπουργός Οικονομικών κος Αλογοσκούφης, στις σημερινές του δηλώσεις με θέμα τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, εξήγγειλε ότι πλέον θα φορολογούνται και οι νεκροί.
Επιβεβαιώνεται έτσι περίτρανα ο σοφός Benjamin Franklin, ο οποίος είχε πει ότι «οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεφύγουν από δύο πράγματα: το θάνατο και τους φόρους».
Άντε κι όποιον πάρει ο Χάρος …
(Αφιερωμένο στους φίλους της «παλιοπαρέας» που δεν διστάζουν να κάνουν χιούμορ με «ιερά» πράγματα όπως ο Θεός, ο θάνατος και η «άλλη ζωή». Η παρέα μας αυτή όμως έχει έναν απόντα. Φίλε Γιώργο μας λείπεις …)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 σχόλια:
Ιρλανδέ. Και εσύ έλλειψες από τα Βλόγγς. Που είσουν τόσο καιρό. Ο λόγος σου λείπει από τα γεμάτα φιλιφρονήσεις και ζυμωμένα με αρκετή γλυκαντική ουσία κείμενα των σχολίων.
Το σχόλειό σου για το πραγματικά όμορφο κείμενο του Nikiploς συμπλήρωσε το δικό μου. Ήθελα να του γράψω για τη λογοτεχνική αξία που έχει. Αν το έκανα όμως το σχόλιό μου θα γινόταν πολύ μεγάλο και έτσι περιορίστικα μόνο στη νοηματοδότηση του κειμένου του.
Να είσαι καλά και να μην σε χάνουμε.
Σε βρήκα! Σε συνάντησα στο blogg του Nikiplos και άφησα εκεί κάτι για σένα γιατί δεν ήξερα που να σε βρώ. Καλή σου ημέρα φίλε.... Βίκινγ
Αγαπητό fractal
Η αναφορά μου στο Γιώργο που μας λείπει αφορά τον φίλο Γιώργο Λιάχα που "έφυγε" πριν από λίγους μήνες για κει που δεν υπάρχει επιστροφή (στο μπλογκ μου υπάρχει ένα κείμενο με τίτλο "αποχαιρετισμός στο Γιώργο Λιάχα" - δεν πέθανε τότε ο Γιώργος, απλώς τότε μπόρεσα να γράψω γι' αυτό).
Ε όχι και ... Βίκιγκ.
Είμαι Ιρλανδός, όχι Ισλανδός.
Οι Ισλανδοί είναι Βίκιγκς, ενώ οι Ιρλανδοί είναι Κέλτες.
Άλλο ιΡλανδία και άλλο ιΣλανδία.
Διαφορετικές Χώρες, διαφορετικό κλίμα, άλλοι λαοί.
Δεν πειράζει πάντως, για τους φίλους στην Ελλάδα όλες αυτές οι χώρες είναι κάπου "εκεί πάνω, στα βόρεια".
Και συ να' σαι καλά και μακάρι να μην χανόμαστε.
Φίλε Ιρλανδέ.¨΄Εκανα λάθος και είμαι ασυγχώρητ- για την επιπολαιότητα γιατί την ήξερα τη διαφορά. Την είχαμε τραγουδήσει εξ΄άλλου κάποτε και μετά μανίας.. Ευχαριστώ για την διόρθωση. Τέλος με πιάνεις αδιαβαστ-
Ζω σε ένα μικρό χωριό (300) κατοικοι ενός νησιού στις εσχατιές του Αιγαίου και είμαι απολύτως αποκομμεν- από κάθε νέο. Δεν ανοίγω τηλεόραση δεν διαβάζω εφημερίδες. Διαβάζω μανιωδώς, ζωγραφίζω και γράφω επίσης μανιωδώς.
Η επαφή μου με τον κόσμο είναι οι φίλοι των bloggs. Η ζωή μου εδώ, μου θυμίζει το θέμα μιάς ταινίας του Μπέργκμαν που δεν θυμάμαι τον τίτλο της. Αν κάποια στιγμή δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις, σε περιμένω στην αυλή μου για καφεδάκι και γλυκό κουταλιού. έτσι για να τα λέμε κάπου κάπου. Καλό απόγευμα.
Αγαπητό Fractal,
Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση που μου απευθύνεις τελειώνοντας το σχόλιό σου.
Αφού μπορείς να ζεις αποκομμένο σε ένα νησί, τότε σίγουρα θα απολαμβάνεις σπουδαίες στιγμές γαλήνης αλλά και ομορφιάς.
Αναρωτιέμαι αν το νησί σου / χωριό σου είναι τα Ψαρά που είδα σε παλαιότερο post σου.
Δεν ρωτάω απλώς από περιέργεια: Πριν από 11 χρόνια στα Ψαρά είχα περάσει καταπληκτικές διακοπές σε σκηνή (και όχι μόνον...).
Ήταν σχεδόν τέτοιες μέρες, τέλος Ιουλίου. Θυμάμαι ακόμα τη νυχτερινή πεζοπορία με πανσέληνο, από το χωριό στο μοναστήρι της Παναγίας, στις 31 Ιουλίου. Ένα μοναστήρι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, μια ατμόσφαιρα μοναδική...
Ακόμα κι αν δεν είσαι στα Ψαρά, να' σαι καλά που μου τα θύμισες.
Αμ γι’ αυτό μου χάθηκες καλό μου fractal, ο Irlandos σε απασχολεί.
Irlandos το τάισμα των νεκρών μας είναι παλιά ιστορία. Που να δεις τι γινόταν στην κατοχή. Κανείς δεν δήλωνε τους νεκρούς του, δεν τους συνέφερε να χάσουν τα δελτία τροφίμων.
Να σκεφτείς πόσο έντονο ήταν το πρόβλημα αυτό ώστε όταν έγινε απογραφή στη Γλυφάδα και άρχισαν να κόβονται τα δελτία, μια ομάδα (δεν θα σας πω σε ποια παράταξη άνηκε) συνέλαβε τον επικεφαλής του Ερυθρού Σταυρού και τον πήγαν στον Υμηττό για εκτέλεση. Ευτυχώς βρέθηκε άνθρωπος και τον έσωσε. Να είσαι καλά Irlandos. gskastros
Irlandos Το νησί μου είναι κοντά στα Ψαρά. Είναι η Χϊος. Ναι είναι έτσι όπως τα λές. Μόνο που η ομορφιά κάτω από ορισμένες συνθήκες γίνεται μαρτύριο.. Στα Ψαρά πηγαίνω συχνά. Μου αρέσει Κάθε φορά με κατακλύζουν διαφορετικά συναισθήματα.
Από το χωριό μου με ταχύπλοο είναι μισή ώρα. Και όταν ανοιχτείς στο πέλαγος και χτυπιέσε με την ταχύτητα των ανέμων που κάνει τα νερά σύννεφα-αφρούς τότε πραγματικά φτερουγίζεις μαζί με τους αγγέλους "μες του Αιγαίου τα νερά"
@ gskastro
Καλώς όρισες συνάδελφε κηπουρέ.
Ενδιαφέρουσα η ιστορία που γράφεις.
Είχα ακούσει για παρόμοιες ιστορίες από την Κατοχή, από διάφορα μέρη της Ελλάδας, αλλά αυτήν που αναφέρεις για την απογραφή στη Γλυφάδα και την "περιπέτεια" του επικεφαλής του Ερυθρού Σταυρού δεν την ήξερα.
@ fractal
Η ομορφιά της απομόνωσης όντως μπορεί να μοιάζει με μαρτύριο όταν δεν τη θες.
Γι' αυτό ξεκίνησα εκείνο το σχόλιό μου γράφοντας "αφού μπορείς να ζεις αποκομμένο, τότε σίγουρα θα απολαμβάνεις σπουδαίες στιγμές γαλήνης και ομορφιάς".
Εσύ πάντως δεν φαίνεσαι και πολύ απομονωμένο: με το ταχύπλοο όπως γράφεις, τα Ψαρά (ή και ο Τσεσμές) ένα τσιγάρο δρόμο είναι.
Irlandos Πάλι θέλω να σε πω βίκινγ αλλά ..κρατιέμαι. (θυμάσαι εκείνη την σάτυρα του Λαζόπουλου στους Μίτσους) Το μαρτύριό μου είναι ότι την Ομορφιά που με περιβάλλει την σηκώνω σαν το Σταυρό. Είναι επιλογή μου να ζω εδώ. Δεν μου το επέβαλε κανείς. Ναι πολύ εύκολα μπορώ να σπάσω τον κλειό μου, αν το θέλω, και ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι. Οι επιλογές μου αυτές με κρατούν σε απόσταση από τα πολιτικά δρώμενα, από τα οποία έχω εισπράξει βαθειά και οδυνηρή απογοήτευση. Έτσι δεν ξέρω τι μου γίνεται. Έχω ενστερνηστεί απόλυτα το "εν αρχή ειν ο άνθρωπος". Δεν ξέρω αν αυτή η ρήση είναι μόνο δική μου, ή την έχουν υιοθετήσει και άλλοι άνθρωποι. Πάντως μένω προσυλομέν- σε αυτή την αρχή και την υπηρετώ με κάθε τρόπο. Και υπάρχουν πάρα πολοί τρόποι. Δεν μιλώ φυσικά για φιλανθρωπία με την ένοια που έχει πάρει η λέξη σήμερα. Ας μην φλυαρώ. Θα μας δοθεί νομίζω και πάλι η ευκαιρία να τα ξαναπούμε. Σε περιμένω .
Ναι Irlandos έχεις δίκαιο πολλές τέτοιες ιστορίες σε ολόκληρη την Ελλάδα. Την ιστορία αυτή τη γνωρίζω γιατί την έζησα, ήταν θείος μου. Ήταν επικεφαλής του τοπικού γραφείου και δόθηκε εντολή από τα κεντρικά, για την απογραφή. Να είσαι καλά και καλό Σαββατοκύριακο. gskastro
@ gskastro
Κι εσύ να είσαι καλά.
Καλό Σ/Κ.
@ fractal
Ψυχραιμία φράκταλ, ψυχραιμία.
Ο ανήφορος και ο κατήφορος είναι το ίδιο πράγμα. Απλώς η αφετηρία (και η οπτική γωνία) του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετική.
Πες στη φιλενάδα που φιλοξενείς, ότι ετοιμάζω κι άλλο χιουμοριστικό κείμενο. Θα την κάνω να φτιάξει καινούργιο συκώτι σήμερα το απόγευμα.
Περιμένω...Ψυχραιμία ? Μόνο αυτό βρήκες να μου πείς. Φαντάζομαι θα έχεις παρα πολλά.
@ fractal
Δεν αρκέστηκα μόνον στο να συστήσω ψυχραιμία:
- Σου έγραψα ότι "ο ανήφορος και ο κατήφορος είναι το ίδιο πράγμα" και εννοούσα ότι αυτό που για κάποιον φαίνεται μαρτύριο για κάποιον άλλο μπορεί να είναι ευκολία ή και ευχάριστη ενασχόληση.
Για παράδειγμα, η ορειβασία για κάποιους είναι ευχαρίστηση, ενώ σε άλλους τους φαίνεται ... "βουνό".
Κάπως έτσι και με την απομόνωση σε ακριτικό νησί. Αν κάποιος την έχει επιλέξει (όπως εσύ γράφεις στο σχόλιό σου) τότε μάλλον θα σου αρέσει. Αν όχι, τότε όπως σωστά επισημαίνεις, υπάρχουν κι άλλες λύσεις.
- Αντίθετα απ' ότι πιστεύεις, δεν έχω πολλά να πω. Όμως αυτά που έχω να πω, όπως κάθε μπλόγκερ, τα γράφω κυρίως στα κείμενα των αναρτήσεων αυτού του ιστολογίου.
- Τέλος, για σένα και τη λυπημένη φίλη σου, καθώς και για όλους τους φίλους του μπλογκ μου,
ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΝΕΟ ΠΟΣΤ
(άκρως χιουμοριστικό, γύρω στις 700 λέξεις)
και αν δεν με είχαν καθυστερήσει οι οικογενειακές υποχρεώσεις μου, τώρα θα το διαβάζατε.
Δεν πειράζει φίλοι μου,
Soon my friends, soon...
Έχεις δίκιο που δεν κατάλαβες τι θέλω να πω. Δεν είναι καθόλου σαφές αλλά δεν μπορεί και να γίνει σαφέστερο. Περιμένω λοιπόν την νέα ανάρτηση.
Δημοσίευση σχολίου