Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Πού ήμουν τόσον καιρό ...

Ένας βετεράνος μπλόγκερ, που δυστυχώς δεν γράφει πια, όταν έκλεινε για κάποιο διάστημα το μπλογκ του έβαζε την επικεφαλίδα: «πάω για ψάρεμα». Ίσως λοιπόν να έπρεπε κι εγώ, πριν από περίπου δύο μήνες, να είχα ενημερώσει για την επερχόμενη απουσία μου γράφοντας: «πάω για κηπουρική». Ή έστω θα μπορούσα να γράψω ένα σύντομο μήνυμα «πρόσκαιρου αποχαιρετισμού» - δεν το έκανα, μάλλον γιατί δεν μού πάνε οι αποχαιρετισμοί.

Σ’ αυτό το διάστημα που δεν έγραφα, μεσολάβησαν πολλά ταξίδια, πολλή κηπουρική, μία δίκη και δύο εθνικοί εορτασμοί. Ως προς αυτό το τελευταίο, ο μεν ένας εορτασμός (της 25ης Μαρτίου) είναι σαφώς πολύ γνωστός σε όλους σας, ο δε άλλος (η 17η Μαρτίου) είναι η ημέρα του Αγίου Πατρικίου, η εθνική εορτή των Ιρλανδών!

Ως προς τα ταξίδια μου, ήταν πολλά, αλλά όχι μόνο για αναψυχή ή για επαγγελματικούς λόγους. Αρκετά από αυτά ήταν συνδυασμένα (και πάλι) με κηπουρικές εργασίες, στο κτήμα μου, σε κοντινό νησί.

Ας δούμε λοιπόν κάποια απ' όλα αυτά τα πράματα και θάματα, σε μια φωτογραφική περίληψη:

Αρχικώς, έκανα πολλές εκδρομές – τα χιόνια ήταν όψιμα φέτος (το χιονοδρομικό του Καϊμακτσαλάν έκλεισε χτες, 21/4/09, τελευταία μέρα για φέτος)

και τα τοπία ήταν πανέμορφα



πανέμορφα ήταν κι αυτά τα χιονισμένα αγκάθια


το χιόνι φέτος το Μάρτιο ήταν τέλειο

παρακαλώ στο σημείο αυτό να υπογραμμιστεί

η ιστορικής σημασίας συνεισφορά μου

στην ισότητα των δύο φύλων

- για κοιτάξτε καλά παρακαλώ -

(γιατί οι χιονάνθρωποι πρέπει να είναι πάντοτε άντρες ?)
Την 25η Μαρτίου, το Ιρλανδάκι-λυκόπουλο, παρήλασε
- ο μόνος ξανθομπούμπουρας στην αγέλη του -

(«όχι μαντάμ δεν είναι ρωσάκι, ιρλανδάκι είναι, ντάξει?»)

κι εγώ, περήφανος πατέρας, έπαιρνα φωτογραφίες
(καλύτερες από αυτές εδώ –σας διαβεβαιώ-

αλλά για να προστατευτούν τα προσωπικά δεδομένα,

διάλεξα αυτές)


Το κτήμα μου στο νησί ήθελε επειγόντως ξεβοτάνισμα

αν και πώς να αποκαλέσει κανείς ζιζάνια αυτές τις ανεμώνες

πλάι στις (φυτεμένες) ίριδες, πρώιμες φέτος,


Το μεγάλο project στο κτήμα μου όμως ήταν η δημιουργία ενός ελαιώνα
και γενικά τα φυτέματα

(εδώ, φωτογραφία από φρεσκοφυτεμένη κουτσουπιά)


Last but not least
η εκδρομή

στην ορεινή Αρκαδία
στο αρχαίο μονοπάτι των Λακεδαιμονίων, σκαλισμένο στο βράχο,

Ααα ναι, και σε ένα εντελώς διαφορετικό

…Στενό του Παγκρατίου

Αυτά – μην το κάνουμε και ... facebook εδωμέσα

Όπως βλέπετε λοιπόν, θέματα για να γράψω είχα πολλά.
Χρόνο δεν είχα. Ή πιο σωστά, είχα χρόνο αλλά επέλεξα να τον διαθέσω σε άλλες δραστηριότητες, πολλές από τις οποίες δεν έπαιρναν αναβολή.
Δυστυχώς ή ευτυχώς τέτοια διαλείμματα μπορεί να επαναληφθούν.
Και ίσως από κάποια χρονική στιγμή και μετά, να γίνονται ολοένα και πιο συχνά, λίγο πριν την οριστική παύση. Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα και με άλλους μπλόγκερς. Μάλλον αυτός πρέπει να είναι ο "κανόνας" στην ιστορία των ιστολογίων, τα οποία σημειώτεον, έχουν κατά μέσον όρο διάρκεια ζωής δυο-τρία χρόνια.

Προς το παρόν όμως, αυτό που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι ότι το επόμενο post θα είναι χιουμοριστικό, κηπουρικό και ... εξαιρετικά αφιερωμένο !

15 σχόλια:

katerina είπε...

Καλή σου μέρα Ιρλανδέ,
Δεν μου λες παιδί μου, American bar, που ελεγε και ο Παπαγιανοπουλος, το κάναμε έδω μεσα; Δεν ενημερώνουμε τους συχωριανούς μας ότι θα λειψουμε; Δεν ζητάμε να γίνει ένα δημοψηφισμα αν μας το επιτρέπουν; Ετσι...όποτε μας καπνισει πάμε για ψάρεμα;

Αντε σε συγχωρουμε, και όχι για σενα ααγαπητέ μου, για το κουκλί το Ιρλανδάκι σου.
Αλήθεια ο Αγιος Πατρικιος, που αν δεν κάνω λάθος εξολοθρευσε τα φίδια, πιανει και εδώ; Και εξολοθρευει κάθε είδους φίδια; Ας πουμε και πολιτικά;

wilma είπε...

Καλημέρα! εσύ παιδί μου ήταν να μη γυρίσεις! 2 post απανωτά;
Τελικά βγήκε πολύ ωραία η φωτογραφική αναδρομή του τι έκανες τόσο καιρό! (αχ τι θα κάνω κι εγώ που όχι μόνο δεν έχω γράψει τίποτε, δεν έχω και φωτογραφίες να ανεβάσω).

Περιμένω τώρα να μας δείξεις και τα αποτελέσματα της κηπουρικής με τον brand new ελαιώνα σε πανοραμική φωτό.
Καλώς ήρθες!

Sophia Kollia είπε...

Ιρλανδέ, ξέρεις το τραγούδι, έλα να πάμε στο νησί, η μάνα σου εγώ και σύ?
Τη μάνα δεν την βλέπω, εσάς όμως σας βλάπω να μπαίνεται στα βάσανα του αγρότη..
Ωραίο το σπόρ, αλλά ακριβό και σε θέλει και συνέχεια , για να πεις ότι κάνεις κάτι και το καμαρώνεις.
Ελπίζω το νησί να μην είναι μακρυά και σας πηγαίνει με τα ναύλα, ο κούκος αηδόνι.
Πολύ ωραίες οι φωτό, ζήλεψα και λίγο, μιας και εδώ το χιόνι το είδαμε μόνο από μακρυά.
Με το καλό να καμαρώσεις τα δεντράκια να μεγαλώνουν..
καλημέρα

elf είπε...

Αχ, Ιρλανδέ, τι ομορφιές! (Εγώ πάλι όταν απέχω από το μπλόγκινγκ απλά βαριέμαι). Πάντα τέτοια να ευχηθώ και καλά κηπουρικά αποτελέσματα!

irlandos είπε...

Αα τι ωραία υποδοχή, από 4 κυρίες !!

Όμως θα πρέπει να σημειώσω με έκπληξη ότι καμιά σας δεν σχολίασε τη ... "χιονανθρωπίνα" μου (καλύτερα να τη λέω snow woman, χα χα).

irlandos είπε...

@ katerina

Ως προς το "Ιρλανδάκι", συμφωνώ και επαυξάνω, βεβαίως βεβαίως.
Ως προς τον Άγιο Πατρίκιο, η παράδοση όντως αναφέρει ότι εξαφάνισε τα φίδια από την Ιρλανδία. Νομίζω πάντως ότι δεν έκανε και κανένα κατόρθωμα: μετά την τελευταία παγετωνική περίοδο, δεν υπήρχαν πια φίδια (ούτε άλλα ερπετά) στην Ιρλανδία. = Συμπέρασμα: είναι εξαιρετικά εύκολο να εξαφανίσεις κάτι που δεν υπάρχει !!!
Ως προς τα πολιτικά "φίδια", παρακαλώ μην βρίζετε τα φίδια!



@ Wilma

Ε όχι και απανωτά τα δυο τελευταία posts: Τα χωρίζει ακριβώς μία εβδομάδα (15/4 και 22/4).
Ο brand new ελαιώνας μου είναι "άλλο πράμα": 27 ρίζες Κορωνέικες ελιές, σε περίπου 2 στρέμματα έκταση, μέσα στο κτήμα. Συν όλα τα άλλα δέντρα (χαρουπιές, συκιές, κέδρα, αριές κλπ) σε άλλα σημεία του κτήματος. Θα επανέλθω με αναλυτικό και τεκμηριωτικό φωτογραφικό ρεπορταζ!
Συμβουλή: Εσύ καλύτερα να μην αναρτήσεις "τεκμηριωτικές" φωτογραφίες στα βιβλικά posts σου: θα φρικάρουμε στα σίγουρα - δε σου λέω τίποτα.



@ sofia

Το νησί είναι αρκετά κοντά - έχω κάνει συχνά ταξίδια με επιστροφή αυθημερόν. Το ... "σπορ" πάντως είναι αρκετά ακριβό. Ας όψεται ο Παυλίδης και η νησιωτική πολιτική (μη χ&σ@).
Θα τα καμαρώνω τα δεντράκια μου, να είσαι σίγουρη.



@ elf

Έχω κάμποσα χρόνια να βαρεθώ / ώρες-ώρες μη σου πω ότι μου λείπει κιόλας αυτό το συναίσθημα (της βαρεμάρας). Ευχαριστώ για την ευχή.


Φιλικά,
Ιρλανδός

eryx-t είπε...

Περί μπλόγκιν διαφωνώ με τους υποχρεωτικούς ρυθμούς και τα αρχίζω ή σταματάω. Η δική μου η άποψη (έμπρακτη όπως ξέρεις) είναι: ποστάρω όποτε γουστάρω!
Μπορεί μια περιόδο να έχεις περισσότερο χρόνο ή διάθεση να εκφραστείς με αυτό το μέσο και μια άλλη όχι. Είναι ωραίο όμως να παρακολουθείς ανθρώπους μέσα από τα μπλογκς τους στο πέρασμα του χρόνου...

Υπέροχα τα χιόνια σου. Σε ζηλεύω μια κι εγώ φέτος ούτε είδα ούτε πάτησα καθόλου χιόνι. Χαλάλι σου όμως γιατί και τους φίλους σου τους ταξιδεύεις. Και μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Δε μου λες όμως αυτή η χιονανθρωπίνα δεν μπορούσε να γίνει λίγο πιο γκόμενα; Θα λίώσει που θα λίωσει ας ήταν λίγο πιο "θερμή" ρε παιδί μου! (Μου έδωσες πάντως ιδέα για όταν και όποτε με το καλό πατήσω χιόνι, θα κάνω τον Πυγμαλίωνα!)

Εκεί στο στενό του Παγκρατίου βλέπω το αυτοκίνητο να βγάζει καπνούς ή μου φαίνεται;

δεσποιναριον είπε...

Πω πω χορταστικο ποστ. Χειμωνιατικο, ανοιξιατικο, ενα ρεζουμἐ πανδαισια. Στεκομαι στην γιορτη του Αγιου Πατρικιου μεγαλη του η χαρη! Εδω δεν περνα απαρατηρητη, αντιθετα ολοι οι κυριοι φορανε πρασινο πολο και μερικες κυριες κρεμαστα τριφυλλακια για σκουλαρικια. Καρακιτσαριο την καναν τη γιορτουλα σου. Οι δρομοι γεμιζουν περιπολικα για να κοψουν ευκολα προστιμα απο τον κοσμο που καταναλωνει ΤΙΣ μπυρες.
Επισης θελω να σου πω οτι το Ιρλανδακι σου ειναι γλυκα κι ας μη φαινεται το μουτρακι του. Να σου ζησει.
Τι αλλο;Α! Καλη σοδεια!

Artanis είπε...

Υπέροχα όλα...Ωστε Ρωσσάκι ο γιος λόγω "ξανθότητας"...Κι εμάς εδώ, Ρώσους και Ρουμάνους, μας νομίζουν μερικοί (λόγω γλωσσας), αλλά και Ισπανούς και Ιταλούς (λόγω χρωμάτων)...
Για τα φίδια του Αγ Πατρικίου νόμιζα πάντα πως επρόκειτο για τα σπειροειδή σχήματα της Κελτικής λατρείας της Ντάνα ή Ντανού...(Συγχώρεσέ μου τα λάθη, τώρα μπαίνω στα βαθιά, ψάχνω βιβλιογραφία για ένα νέο μυθιστόρημα...)
Να περνάς καλά, τις ανεμώνες σου τις ζήλεψα...

apos είπε...

Έχω μείνει speechless και καταγοητευμένος.

Επίσης, 400 χρόνια στο Παγκράτι, αυτά τα Στενά πού είναι και δεν τα έχω δει ακόμα;

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ακουσα κηπουρική και όρμησα! Πάντα τέτοια Ιρλανδέ! Χωρίς τη δίκη βέβαια! Ακόμα και κερδισμένη!
Κανόνισε να μεταθέσεις για πολλά χρόνια αργότερα τον θάνατο του μπλόγκ σου. Εντάξει;
(Καλή η snowoman σου, δε λέω αλλά...μπρρρρρ, βρε παιδάκι μου...)

Valisia είπε...

Αν ξαναγίνει κι εξαφανιστείς δεν θα σε αφήσω να ξανακουρέψεις στο blog μου.Ορίστε μας....ακούς εκεί Στενά του Παγκρατίου.Για ελάτε προς Χαλάνδρι μεριά να δείτε και την ρεματιά μας που αυτή την εποχή έχει γεμίσει με όμορφες "αγριότητες".

Υ.Γ:Μην είδανε καλά τα δυο μου τα ματάκια;Μήπως στείλατε τον γιόκα σας λυκόπουλο;Εύγε.Έύγε!

irlandos είπε...

@ eryx-t

Έτσι είναι καλέ μου φίλε Έρυξ. Το μπλόγκινγκ δεν πρέπει να γίνεται ψυχαναγκασμός. Άλλωστε, όπως είπε πρόσφατα και μια μικρή συμπλογκίτισσα, το ρολόι της μπλογκόσφαιρας δεν πρόκειται να χάσει δευτερόλεπτα λόγω της απουσίας κάποιου μπλόγκερ.

Για τα ταξίδια, προσβλέπω στο επόμενό μας - άντε τώρα κοντά, μέσα στο Μάη.
Τα κρασιά, από την προηγούμενη εκδρομή μας, τα δοκίμασα ήδη: Το "Αστάλα" αρκετά καλό, το "Syrah" καταπληκτικό.

Τώρα, ως προς το αυτοκίνητο στο ... Στενό Παγκρατίου, δεν θέλω αστεία:
Το αυτοκίνητο είναι υβριδικό
ενώ το σχόλιό σου είναι υβριστικό.
(χα χα)!!



@ δεσποινάριον

Ο Άγιος Πατρίκιος εορτάζεται πολύ εκεί στο Αμέρικα (ειδικά στα μέρη που έχει πολλούς Ιρλανδούς (Βοστόνη, Σικάγο κ.α). Στην Ελλάδα, λίγα πράματα. Είμαστε άλλωστε μόλις καμιά 500αριά μαζί με τις οικογένειές μας και τους συγγενείς.
Το "ιρλανδάκι" είναι σαφώς γλύκας, δεν το συζητάω.



@ artanis

Η αλήθεια είναι ότι, λόγω εμφάνισης/χρωμάτων, εμεις εδώ δεν μοιάζουμε και για Έλληνες. Τί να γίνει, η διαφορετικότητα είναι αντικείμενο συζήτησης, συχνά και παρεξηγήσεων.
Για θέματα Ιρλανδίας, ό,τι χρειαστείς, είμαι πάντα στη διάθεσή σου, αγαπητή Αrtanis.



@ Αpos

Αυτό το στενό του Παγκρατίου, είναι ... στην Αρκαδία.
Αλήθεια είναι!! Δεν πρόκειται για photoshop.



@ βιολίστρια

Ήθελα τόσο πολύ να σου γράψω για τη χαρά μου που είσαι και πάλι μαζί μας, αλλά δίστασα να αφήσω ένα τέτοιο σχόλιο στο post που έχεις αναρτήσει. Εδώ όμως, μπορώ να το πω άνετα: Καλώς επέστρεψες, αγαπητή Βιολίστρια!!!
Η snowoman μοιάζει ψυχρή, είναι η αλήθεια,
αλλά τί να κάνει η καημένη,
από χιόνι είναι φτιαγμένη !!
(χα χα).



@ Valisia

Η ρεματιά του Χαλανδρίου είναι αδυναμία μας, αγαπητή Βαλίσια. Και για βόλτες τέτοιες εποχές, και για τις εκδηλώσεις το καλοκαίρι.
Ο προσκοπισμός είναι αγαπημένη ενασχόληση και του γιου και του πατέρα (παλαιότερα).

Πάω τώρα για να ανεβάσω
το χιουμοριστικό (και κηπουρικό)τραγουδάκι που έχω υποσχεθεί,

Φιλικά,
Ιρλανδός

mahler76 είπε...

μια χαρά σε κόβω να πέρασες. όσο για τις αναρτήσεις γράφε όποτε γουστάρεις δεν χρειάζονται αποχαιρετισμοί και εξηγήσεις.

So_Far είπε...

Καλησπέρα, ο γιος σου μου θύμισε το δικό μου που έχει ξανθοκόκκινα μαλλιά και κατάλευκο δέρμα αγγλοπρεπούς κοπής ( αγγλικό αίμα από την πλευρά του πατέρα του )
Τότε που ήταν μικρός βέβαια ο δικός μου, δεν είχαμε τόσους μικρούς Ρώσους και νόμιζαν ότι είναι Αγγλάκι έτσι κανείς δεν τον φώναξε Shasha ή Misha
Πολύ ωρσίες και οι υπόλοιπες φωτογραφίες , σχετικά δε με την ισότητα των δύο φύλων, δεν έχω να πω απολύτως τίποτα, είστε ένας άψογος κύριος για άλλη μια φορά