Στο προηγούμενο post,
υποσχέθηκα ότι θα ακολουθήσει χιούμορ και … κηπουρική.
Ιδού λοιπόν, ένα άσμα κηπουρικό και «χιουμοριστικά πένθιμο»,
αφιερωμένο στην elf
που αυτόν τον καιρό βρίσκεται σε ανάμικτη (κρέμα-σοκολάτα, ένα πράμα) μουσική διάθεση
και ίσως και να προτιμήσει τα ελαφρολαϊκά άζματα (με ζήτα, παρακαλώ).
Δεν θέλω τη μπιγκόνια κανενός
Δεν θέλω τη μπιγκόνια κανενός
τον έζησα τον κόσμο και τον είδα
Είναι ο κήπος μου αφρόντιστος
και γέμισε μουχρίτσα και τσουκνίδα.
Με της ΕΥΔΑΠ το ακριβό νερό
πόσες φορές δεν πότισα τριφύλλια
και όταν έρθει ο λογαριασμός
θα κατεβάζω παναγίες και καντήλια.
Την ώρα που ξεχείλιζε ο βόθρος
Την ώρα που ’χει φράξει ο οχετός
καλύτερα να έρθει κάποιος άλλος
καλύτερα να ’ρθεί ο υδραυλικός.
Δεν θέλω τη μπιγκόνια κανενός
Το γιασεμί μου κόλλησε αφίδα
Ο ιβίσκος μου ξεράθηκε κι αυτός
Κι η πεθερά μου έχει φάει γλιστρίδα.
Την ώρα που ξεχείλιζε ο βόθρος
Την ώρα που ’χει φράξει ο οχετός
σού είπα πρέπει να ’ρθει κάποιος άλλος
σού είπα είμαι μονάχα κηπουρός.
Αλλά ας θυμηθούμε και το πρωτότυπο,
τραγουδησμένο από τους Κηπουρούς ,
εε συγγνώμη από «τα Παιδιά από την Πάτρα».
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 σχόλια:
Καλά έχω που έχω το πρόβλημα με το να θυμάμαι τους στίχους σωστά, τώρα με κατέστρεψες!
Μου άρεσε πολύ η στροφή με τα καντήλια!
Εννοείται ότι θα πρέπει να περιποιηθείς κι άλλα αζματα (που λέει και μια ψυχή).
@ wilma
Η ιστορία έχει δείξει ότι οι αλλαγμένοι στίχοι ενός τραγουδιού μπορεί να γίνουν μεγαλύτερο σουξέ από τους αυθεντικούς (π.χ. το "Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά" ξεπέρασε το αυθεντικό "Ζεχρά"). Μπορεί μια μέρα η "Μπιγκόνια" μου να ξεπεράσει τη "Συμπόνια" τους ...
Είμαι σαφώς σε στιχουργικό mood σήμερα. Τώρα μού'ρθε κι άλλη σατιρική έμπνευση - και πάλι "Παιδιά απ' την Πάτρα" -
Επίκαιρο, σύντομο (αν και όχι της εποχής)
"Θα σου φύγω...",
ή κατά Ιρλανδόν
"Πάω για τρύγο ..."
Πάω για τρύγο
στο 'χα πει
Πάω για τρύγο
και γέλαγες εσύ
και συ πας σ' αλλα μέρη
όπου τρως χοιρομέρι
Πάω για τρύγο
στο 'χα πει.
Ω, τι τιμή! Πρώτη φορά μου αφιερώνουν ένα άζμα τόσο μεστό νοημάτων και μάλιστα δημοσίως!
Ιρλανδέ μου, η Βίλμα είναι όπως πάντα εύστοχη: το 'χεις. Αποδυκνείεται κι από τη 2η απόπειρα. Για πιάσε κι άλλα ελαφρολαικά!
Ευχαριστώ πολύ πολύ! Την καλημέρα μου, καλό ΠΚΣ και καλό τρύγο!
Δηλαδή όχι απλά αλλάζεις τους στίχους, τους προσαρμόζεις και ανά περίπτωση!
Καλά γιατί έκρυβες τόσο καιρό το σπόρο του στιχουργού;
@ elf
Έτσι ακριβώς αγαπητή Elf.
Τιμή (φιλική και συζητήσιμη).
Τιμή και δόξα.
Και ως γνωστόν,
η τιμή τιμή δεν έχει
και χαρά σ' όποιον την έχασε!
@ wilma
Τελικά βρήκαμε σύστημα επικοινωνίας πολυχρονεμένη μου:
τα σχόλια στα μπλογκ μας!
Και για να μη θεωρηθεί ότι αποφεύγω το ερώτημα, ο "σπόρος του στιχουργού" είναι καλά κρυμμένος στο ντουλάπι με τους άλλους σπόρους, πλάι στα κηπουρικά εργαλεία. Ενίοτε κάποιο σποράκι ξεφεύγει και διασπείρεται ως ζιζάνιο σ' αυτό το μπλογκ, όπου μεγαλουργεί (καλά, την ψωνίσαμε τελείως) με γνωστές επιτυχίες, όπως το φιλοσοφημένο "We have only one life",
το τσαχπίνικο "Δημητρούλα μου γειά σου",
το γκραν σουξέ "Στη ραπανοταρασίτσα" (παλαιότερα γνωστό και με τον άχρωμο τίτλο "στην απάνω γειτονίτσα") και κάμποσα άλλα
(τί, τώρα θες να σου κάνω και τα λίνκς ? - όχι κυρία μου, να γευτείς τη χαρά της αναζήτησης , χα χα).
Φιλικά,
Ιρλανδός
Τι καλόοοοο! Εχεις πολλά ταλέντα τελικά! Το ιρλανδάκι έχει να κληρονομήσει ταλέντα και ελαιόνα!
καλημέρα και καλό μήνα!
Ανησυχώ για σένα ανησυχώ, αγαπητέ μου και συνέχεια δε βρίσκω που να αποτελεί ταυτοχρόνως και παραποιησή του τραγουδιού και συνέχεια της σκέψης μου, πάντως κάτι σε αυτό σου το πόνημα με ανησυχεί. Νομίζω ότι πρέπει να πας στον πνευματικο σου να εξομογηθείς τάχιστα! Αυτός ο βόθρος που ξεχειλίζει, ο οχετός που έχει φράξει, οι παναγίες και τα καντήλια, τα ζιζάνια, ο κήπος σε κατάσταση χάλια... εφιάλτης κανονικός! Εγώ στον ύπνο μου σήμερα έβλεπα πως είχανε έρθει οι γάτες και δεν είχανε πετάξει απλώς κάτω μια γλάστρα, όπως συνέβη προχθές, αλλά μου τον είχανε διαλύσει οριστικά τον κηπάκο μου και είχα καταστρέψει όλες-όλες τις γλάστρες! (θα βρούμε τελικά κανα λιοντάρι να τις διώξει τις κωλόγατες;)
Παρασύρθηκα... κι εκείνο που ήθελα να σου πω είναι ότι αυτό το τραγούδι το πρωτοάκουσα (ή το πρωτοπρόσεξα) ένα καλοκαίρι σε ένα νησί σε μια άκρη του κόσμου όπου δρόμος τότε δεν πήγαινε και καθόμασταν με ένα φίλο όλη μερα αραγμένοι σ' έμα μαγαζάκι πλάι στο κύμα και αγναντεύαμε την καλοκαιριάτικη θάλασσα σε ένα κλειστο ειρηνικό κολπίσκο στο Αιγαίο -και τρώγαμε κάποιο ξυνοτύρι αν δεν απατώμαι- και ήταν όλος ο κόσμος τόσο ανέμελος και παντελώς ανέφελος. Όλος; Όλος εκτός από ένα κασετόφωνο που έπαιζε ξανα και ξανα αυτή την κασέτα που έλεγε ότι η καρδιά του αυτουνού ήταν μαύρος ουρανός και, παράλογα εντελώς, έριχνε κεραυνούς και καταγίδες μες στην Αυγουστιάτικη λιακάδα! Και την ακούσαμε αρκετές φορές αυτή την κασέτα καθώς ο η μέρα προχωρούσε και δε λέγαμε να αφήσουμε το ρεμβασμό και τη χαλάρωση. Και πάντα η θάλασσα ήταν ήρεμη και λιόλουστη και η μέρα ζεστή. Και πάντα η καρδιά του αυτουνού μαύρος ουρανός... τί μου θύμισες τώρα...
Ιρλανδεεεε!!! εισαι ταλενταρα! Οι δικες σου εκδοχες σαφως υπερεχουν!!!
Τώρα που θα θυμάμαι την μπιγκόνια αντί για την συμπόνια;
Γελάσαμε πάντως πολύ με την ανάρτηση αυτή, νά 'σαι καλά...
Καλή βδομάδα, σε φιλώ...
@ sofia
Έτσι είναι αγαπητή Σοφία. Μεγάλη κληρονομιά το περιμένει το Ιρλανδάκι! Όχι σαν κάτι άλλους γονείς που αφήνουν στα παιδιά τους μετοχές της Βιοχάλκο (και διάφορα άλλα παρεμφερή κουρελόχαρτα).
Επίσης καλό μήνα κι από μένα.
@ eryx-t
Όντως ήταν ξυνοτύρι, καλά το θυμάσαι.
Και κανα χταποδάκι, που και που.
Και δεν είχε ακόμα φτιαχτεί ο δρόμος.
Και δεν είχε γίνει "της μόδας" το συγκεκριμένο ακρογιάλι!
Καλοκαίρι του 1984 ...
Για το άλλο που λέγαμε τις προάλλες, σχετικά με τα αποθητικά για γάτες, έχω να σου προτίνω αυτό το site
http://www.cat-repellant.info/index.html
Και αυτό το προϊόν "με το λιοντάρι", το βρήκα τελικά. Λέγεται silent roar (χα χα, δεν κάνω πλάκα έτσι λέγεται)
http://www.cat-repellant.info/html/silent-roar.htm
http://www.silentroaronline.com
Τηλεφώνησέ μου για περισσότερα όποτε θες καλέ μου Έρυξ.
@ δεσποινάριον
Τί, μπρίκια κολλάμε ?!
(μιλ μερσί)
@ Artanis
Χαίρομαι που σου άρεσε αγαπητή Artanis από τη μακρινή ΝΖ. Επίσης καλό μήνα και καλή εβδομάδα.
Φιλικά,
Ιρλανδός
Σου ειναι ευκολο να γραψεις μια ωδη για την ΔΕΗ? (κανει και ριμα)
ΜΟυ ηρθε τοσο φουσκωμενη που τις εχω ριξει ενα κασονι SOYROTI και ακομη τουμπανο ειναι.
din
Βλεπω Ιρλανδε μου, εχετε και γνωσεις κηπουρικης, αλλα και ταλεντο στιχουργικης...
Καλο μηνα!
Αγγίξατε την τελειότητα, ειδικά με το ρεφραίν
Και να ρωτήσω και κάτι: η αφίδα τί είναι;
@ dsquared
Καλώς ορίσατε.
Παραγγελιές γενικώς δεν παίρνουμε,
δεν είμαι και σε ανάλογη διάθεση,
αλλά αφού έρχεστε πρώτη φορά στο μπλογκόσπιτό μου,
να σας φιλέψω κατιτίς:
"Η ΔΕΗ μου όλη
είναι μια θυσία
κι ο λογαριασμός της
σκέτη απελπισία"
το αυθεντικό εδώ
(στίχοι Άκη Πάνου)
http://www.youtube.com/watch?v=95Y3ODiy3bI
@ Butterfly
Ναι, ναι.
Έτσι είναι.
Κηπουρός και στιχουργός.
Δύο σε ένα.
"... μ' αφού δεν είμαι κηπουρός
ας γίνω για λιγάκι στιχουργός.
Βάλε βήμα κι έλα στο χορό ..."
@ So_far
Την τελειότητα δεν ξέρω αν την άγγιξα.
Τη ... γελοιότητα πάντως, σίγουρα ναι
(χα χα)
Η αφίδα είναι έντομο, γνωστή και ως μελίγκρα.
Φιλικά,
Ιρλανδός
Saς ευχαριστω τα μαλα. Με κανατε και γελασα και την ξεχασα την ρουφηχτρα για λιγο.
din
Καλέ, εσείς είστε περιβόλι... από μόνος σας !!! :-)
Ενεθυμήθην τώρα δα κι εκείνο το έτερον άζμα, το παλαιόν κι εξόχως κηπουρικόν και πένθιμον ομού. Σας το αφιερώνω, λίαν (πε)πειραγμένον... καίτοι προχείρως :-)
Χτες αργά με ματιά θολωμένη
Απ' τη ζέστη, εδώ, την περισσή
Στη βεράντα ας βγω, λέω, σαστισμένη
πριν να βγάλω, η δόλια, τη χρυσή !
Το νεράκι η ΕΥΔΑΠ είχε κόψει
κι απ' τη μάνικα ούτε γουλιά !
Η χλωρίς πως, λοιπόν, να προκόψει
που απ' τη βρύση δεν πέφτει σταλιά ?
Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες
Μαραμένα και τα γιασεμιά
Μαραμένες κι οι φρέζιες μου όλες
κι η ΕΥΔΑΠ να μη φτιάχνει τη ζημιά !
... ούτε καν αγγίζει, βεβαίως βεβαίως, την τελειότητα του δικού σας πονήματος, αλλά έτσι για το "μουντ" είπα να σας το βάλω :-)
Δημοσίευση σχολίου