Αποχαιρετισμός σε έναν αγαπημένο ιρλανδό «παλιόγερο»…

Από χθες, όταν πληροφορήθηκα την είδηση του θανάτου του, με διακατέχει μια «υποδόρια» όσο και διαπεραστική λύπη.

Ο αγαπητός θεατρικός συγγραφέας Hugh Leonard (Χιου Λέναρντ) πέθανε χθες σε ηλικία 83 ετών, στο Δουβλίνο.

_

Γεννήθηκε στη μικρή πόλη του Dalkey (προφέρεται «Ντώλκεϋ») στην περιοχή του Dun Laoghaire (προφέρεται «Νταν Λήρυ»), κοντά στο Δουβλίνο, στις 9 Νοεμβρίου του 1926. Το πραγματικό του όνομα ήταν John Joseph Byrne το οποίο και άλλαξε σε John Keyes Byrne (από το επίθετο Keyes της θετής του οικογένειας).


Όμως, από την αρχή της συγγραφικής του καριέρας υιοθέτησε το ψευδώνυμο Χιου Λέναρντ ώστε να μην έχει προβλήματα στη δημόσια υπηρεσία στην οποία εργαζόταν. Παραιτήθηκε από τη δουλειά του το 1957, ένα χρόνο μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε το έργο του «The Big Birthday» (στα ελληνικά είναι γνωστό ως «Πάρτι Γενεθλίων») στο θέατρο Abbey. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι το όνομα Χιου Λέναρντ ήταν το όνομα του πρωταγωνιστή ενός παλαιότερου έργου που είχε γράψει και που το θέατρο Abbey είχε απορρίψει.


Ήταν πολυγραφότατος. Έγραψε 18 θεατρικά έργα, δεκαέξι από τα οποία ειδικά για το Θεατρικό Φεστιβάλ του Δουβλίνου, στο οποίο υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής από το 1978 ως το 1980. Επίσης έγραψε και δύο αυτοβιογραφικά μυθιστορήματα καθώς και πολλά σενάρια, τηλεοπτικές διασκευές και διηγήματα. Επίσης μέχρι πρόσφατα, αρθρογραφούσε στην ιρλανδική εφημερίδα Sunday Independent, την οποία υπέγραφε ως Curmudgeon (γκρινιάρης παλιόγερος).

_

Έγινε παγκόσμια γνωστός στα τέλη της δεκαετίας του '70, μετά το θρίαμβο που σημείωσε στο Μπρόντγουεϊ το έργο του Ντα. Με το έργο αυτό έγινε γνωστός και στο ελληνικό κοινό, αν και λίγοι Έλληνες γνωρίζουν ότι ήταν Ιρλανδός και ακόμα λιγότεροι προφέρουν σωστά το όνομά του.

Ο Χιου Λέναρντ αγαπούσε πολύ τα ταξίδια και τους γάτους, έναν από τους οποίους «αποθανάτισε» στο βιβλίο «Rover and Other Cats» που έγραψε το 1992.

Από την παράσταση του "Ντα" στο θέατρο Βασιλάκου,

με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο,

την Έρση Μαλικένζου και τον Παναγιώτη Μπουγιούρη.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, για κάποιον που πεθαίνει σε προχωρημένη ηλικία, λέγεται συνήθως ότι έφυγε «πλήρης ημερών». Όμως, το έργο ενός τόσο σπουδαίου ταλέντου, που μάλιστα δεν είχε καμφθεί από τα χρόνια, δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθεί πλήρες. Είμαι βέβαιος ότι ο αγαπητός και ακούραστος κύριος Λέναρντ όλο και κάτι θα άφησε δυστυχώς στη μέση …