Ναι, το είχα πει και το έκανα:
Όπως και πέρσι έτσι και φέτος την άνοιξη, μέχρι ν’ αρχίσω τα ταξίδια, «αραιώνω» το μπλογκινγκ προς χάριν της κηπουρικής.
Μη σάς πω κιόλας ότι και πολύ το είχα αργήσει.
Ευπειθώς αναφέρω λοιπόν ότι τις προηγούμενες μέρες (ίσως και κάποιες από τις επόμενες) ο ελεύθερος χρόνος μου ήταν δικαιωματικά αφιερωμένος στην κηπουρική. Οι πολλές βροχές τού φετινού χειμώνα, σε συνδυασμό με τις ήπιες γενικά θερμοκρασίες (τουλάχιστον στη Νότια Ελλάδα), ευνόησαν την ανάπτυξη της βλάστησης, ποώδους τε και θαμνώδους. Στο κτήμα στο νησί, ο πρόσφατος ελαιώνας μου είναι στις (νεανικές) δόξες του: τα δεντράκια αναπτύσσονται πολύ ωραία, με το νέα κλαδιά να «δένουν» καλά, ωστόσο φέτος μεγάλωσαν πολύ κάποια ζιζάνια, ιδίως ο προβληματικός βέλιουρας (memo to self: να ξαναφρεζάρω νωρίς το φθινόπωρο). Πάντως, μετά τον πολύ βροχερό χειμώνα, τώρα έχουμε μια σαφώς άνυδρη άνοιξη. Αυτό το βλέπει κανείς πολύ έντονα στα μεγάλα ποώδη αγριολούλουδα: π.χ. οι κίτρινες μαργαρίτες που ενώ έριξαν μεγάλο μπόι και άνθισαν πολύ νωρίτερα φέτος, τώρα στέκουν μισομαραμένες ή και μισοξεραμένες. Αλλά και πολλά μικρότερα είδη, τελειώνουν γρήγορα την ανθοφορία τους και «βιάζονται» να σποριάσουν.
Γενικά, στη Νότια Ελλάδα, ζούμε μία ακόμα πρώιμη άνοιξη, με έντονα τα σημάδια τής ανομβρίας. Στο κτήμα αλλά και στη βεράντα, δουλεύει ήδη εδώ και ένα μήνα το αυτόματο πότισμα. Επίσης, για ακόμα μία φορά κάποια φυτά ξεγελάστηκαν από τον ήπιο χειμώνα και παρουσίασαν μια δεύτερη (υπολειμματική) ανθοφορία από τον Οκτώβριο και μετά (π.χ. οι πασχαλιές μου, με αποτέλεσμα να έχουν μειωμένη ανθοφορία τώρα).
Άλλη σημαντική παρατήρηση: Για πρώτη φορά φέτος δεν ξεράθηκε το Νυχτολούλουδο: για όσους δεν ξέρουν, το μυρωδάτο αυτό φυτό που ανθίζει το καλοκαίρι, ξεραίνεται μέχρι τη ρίζα κάθε χειμώνα (με τα πρώτα μεγάλα κρύα) και «ξαναπετάει» νέους βλαστούς την άνοιξη – δεν τού έκανα «αυστηρό» κλάδεμα, μπας και καταφέρω να το κάνω ν’ ανθίσει νωρίτερα.
Κατά τα άλλα, τα spreads πού έφτασαν σήμερα ??
